بالعكس. چيرگى دشمنان بر نواحى گوناگون والنسيا موجب تضعيف موضع اين شهر گرديد.

تا آنكه پادشاه مسيحى بارسلونا آنجا را به تصرف درآورد. امير «زيان» از حاكم افريقيه «ابوزكريا بن ابى‌حفص» [1] درخواست كمك كرد و سلطان ناوگانى را پر از مال آذوقه به يارى آنان فرستاد، اما مسلمانان در محاصره بودند و سرانجام حاكم بارسلونا در سال 637/ 1239 شهر را تصرف كرد. درگيرى بر سر والنسيا بيش از 140 سال ادامه يافت.

كَتنده يا (قتنده) از مناطق مرزى بالادست تابع سرقسطه بود. دشمن در سال 514/ 1119 آنجا را تصرف كرد و حدود بيست هزار تن از داوطلبان مسلمان كشته شدند.

فرنگيها به زور وارد شهر مِرْيه گرديدند (سال 542/ 1147)؛ و آن را دستخوش غارت و نابودى و انواع فجايع كردند. تنها شمار دوشيزگانى كه به اسارت رفتند 14 هزار تن بود. پس از آنكه مِرْيه به دست نصارا افتاد، اين بار به پادشاه مسلمانان بازگشت و خداوند آنجا را به وسيله موحدين نجات بخشيد. اين شهر چندين سال در دست مسلمانان ماند. پس از چيره شدن اميرالمسلمين «عبدالمؤمن بن على» بر مِريه، نخستين حاكم شهر يوسف بن مخلوف بود. اما ساكنان شهر شوريدند و او را كشتند و شخصى به نام رميمى را حاكم كردند. پس از آن نصارا شهر را به زور از وى گرفتند.

پس از تصرف مريه به دست نصارا، ابوحفص و ابوسعيد، دو تن از فرزندان والامقام اميرالمؤمنين، به آنجا رفتند و آنان را محاصره كردند. ابوعبدالله بن مردنيش، پادشاه شرق اندلس، نيز براى جنگ با آن دو لشكر كشيد و آن دو ناگزير بودند كه از داخل و خارج‌

[1] . امير زيان قصيده‌اى را براى ابن ابى حفص فرستاد و ضمن در ميان گذاشتن اوضاع با وى از او كمك خواست. بخشى از آن قصيده بلند چنين است: ادرك بخيلك خيل الله اندلسا ان السبيل الى منجاتها درسا وهب لها من عزيز النصر ما التمست فلم يزل منك عز النصر ملتسما يا للجزيرة اضحى اهلها جرزاً للحادث وامسى جدها تعسا فى كل شارقة المام بائقة يعود مأتمها عند العدا عرسا تقاسم الروم لا نالت مقاسمهم الا عقائها المحجوبة الأنسا يا للمساجد عادت للعدا بيعا وللنداء غدا اثناءها جرسا

(نفح الطيب، ج 4، ص 460-457).