بزرگان مالقا با اهل «بلش» گفت و گو كردند و علت پذيرش اين دعوت را يادآور شدند. اما اهل بلش بر عهد و پيمانى كه اهل غرناطه و ديگر نقاط اندلس بسته بودند وفادار ماندند.

فرديناند در ربيع الثانى سال 892 ه/ 1487 م آهنگ بلش كرد. به دنبال پيشروى نيروهاى غرناطه و بسيج شدگان بشرات و ساكنان وادى آش و ديگران و رسيدنشان به بلش در غرناطه شورشى به پا گرديد و شايع شد كه اين شهر به بيازين پيوسته است. در نتيجه نيروى مسلمانان پراكنده شد و فرديناند و نيروهايش وارد بلش گشتند. سپس فرديناند به مالقا رفت و شهر را از خشكى و دريا مورد حمله قرار داد. ساكنان شهر نيز با توپ و نيروهاى سواره و پياده خويش با او جنگيدند. فرديناند با كشيدن ديوار و حفر كانال و گماشتن كشتى در دريا راه ورود و خروج مالقا را بست، به طورى كه تنها شمار اندكى از مرابطون توانستند در هنگام محاصره شهر به آن وارد شوند. مهاجمان جنگ را شدت بخشيدند و به محله‌هاى شهر نزديك شدند و حلقه محاصره را چنان تنگ كردند كه آذوقه شهر تمام شد و مردم به خوردن چارپايان و اسب و خر روى آوردند. مردم كه به مغرب اسلامى اميدوار بودند از آنان تقاضاى كمك كردند، ولى هيچ كس به يارى آنان نيامد. گرسنگى بر مردم فشار آورد. بسيارى از بزرگان كشته شدند، با وجود اين اظهار بى‌تابى و ناتوانى نكردند. تا آنكه ضعفشان به اوج رسيد و اميدشان از هر گونه كمكى از راه دريا يا خشكى بريده شد. از اين رو با مسيحيان درباره صلح گفت و گو كردند تا با آنان نيز مانند ديگران رفتار شود. دشمن به خاطر رفتار قهرآميزشان آنان را نكوهش و سرانجام شرايط زير را بر آنان تحميل كرد: از مرگ در امانيد، كليدهاى قلعه و دژ را تحويل مى‌دهيد، اگر خوش‌رفتار باشيد حاكم شهر نيز خوشرفتارى خواهد كرد. اما مسيحيان پس از تسلط بر آنها، همه را به اسارت گرفتند و نواحى گوناگون را تصرف كردند.

در سال 893 ه/ 1488 م قشتاليها بر «شرقيه» و «بلش» چيره شدند. مسلمانان اعتراض كردند ولى كسى به آنان توجهى نكرد. دشمن همه آن سرزمين را با صلح گرفت و بازگشت.

در سال 894 ه/ 1489 م فرديناند در صدد حمله به برخى دژهاى «بسطه» برآمد. در پى آن نيروهاى وادى آش، مريه، منكب و بشرات به يارى برادران مسلمان خود شتافتند و سخت با مسيحيان جنگيدند و آنان را وادار به عقب‌نشينى از بسطه كردند. فرديناند سه ماه را به آماده شدن سپرى كرد و به دنبال آن توپها و آلات حصارگيرى را به باروى شهر نزديك ساخت و از