روسيه در ژوئيه سال 1877 م عثمانى را مورد حمله قرار داد و در كانون دوم (ژانويه) 1877 م نيروهايش به ادرنه رسيدند. ناوگان انگليسى به منظور حمايت از عثمانيها به حركت درآمد و با امضاى پيمان «سن استيفانو» جنگ متوقف گرديد. به پاداش موضعى كه انگلستان به نفع عثمانى گرفته بود، اين كشور بر جزيره قبرس دست يافت.

قبرس در دوران استعمار (سده نوزدهم) نقش بسيار مهمى داشت. زيرا به عنوان پايگاه اصلى دريايى بريتانيا در درياى مديترانه تا پايان جنگ دوم جهانى و دستيابى قبرس به استقلال باقى ماند.

شواهد بسيار زيادى وجود دارد مبنى بر اينكه قبرس در جنگهاى اعراب و اسرائيل نيز نقش مهمى ايفا كرده است. زيرا اين كشور محل تجمع يهوديها در جنگ 1948 م و پايگاه انگلو- فرنسى در جنگ 1956 م بود.

از خلال آنچه تا كنون گفته شد روشن مى‌گردد كه جزيره قبرس اهميت كامل خود را در كل تاريخ حفظ كرده است. اما اهميت استراتژيكى اين جزيره تنها در ارزش خود آن نهفته نيست، بلكه به دليل نزديكى آن به مهم‌ترين صحنه عملياتهاى تاريخى در مصر و شام و آسياى صغير (تركيه) است و به تناسب اهميت مراحل درگير با جهان اسلام، ارزش جزيره نيز بالا و پايين گرديده است.

بدين ترتيب صحت ارزيابى معاويه از موقعيت استراتژيك منحصر به فرد اين جزيره آشكار مى‌گردد و به نوبه خود اهميت جنگ قبرس به عنوان اولين عمليات دريايى مسلمانان آشكار مى‌گردد.

پديده شگفت در شكل‌گيرى جزيره قبرس اين است كه به شام از همه سرزمينهاى مجاور نزديك‌تر است. در مرحله بعد به آسياى صغير و مصر نزديك است. با آنكه از يونان بسيار دور است به عنوان جزيره‌اى پيشگام براى غرب در دل درياى مديترانه باقى مانده است. با اين كه قبرس جزيره‌اى شرقى است به شرق پشت كرده و در حالى كه به غرب تعلق ندارد، همچنان چشمش به غرب دوخته است. اين مى‌تواند نشانگر آن باشد كه جنگ در قبرس همچنان ادامه دارد.