زن مسلمان به جهانيان را مؤفق مى‌داند و همسر امير قطر حتى پا را از اين فراتر مى‌گذارد و اشاره مى‌كند كه زنان ايرانى به ويژه در عرصه ورزش، براى زنان قطرى الگوى مناسب و مطلوبى‌اند. [1] به هر روى و همان‌گونه كه احمد هوبر مى‌گويد: با آزاد شدن زنان ايرانى از قيد و بندهاى رژيم طاغوت، زنان ايرانى به اسلام گرايش بيش‌ترى، يافتند و اين گرايش در همه جاى جهان تأثير گذارده است. [2]

براى تأثيرگذارى عميق‌تر، بايد به زنانى كه به نحوى در عرصه‌هاى بين‌المللى فعال‌اند، آموزش داد. به همين منظور، سه دوره آموزشى به نام مليكاى 1، 2 و 3 طى سال‌هاى 1377 تا 1382 از سوى مركز امور مشاركت زنان و با همكارى سازمان ملل متحد برگزار شد كه طى آن 136 نفر با مهم‌ترين اسناد بين‌المللى مربوط به زنان، مهارت‌ها و فنون مذاكرات بين‌المللى، روند جنبش‌هاى اجتماعى زنان، منابع و پايگاه‌هاى اينترنتى زنان، مبانى نظرى جهانى شدن و زن و سازمانهاى و بين‌المللى آشنا شدند. [3]

چنانچه زن آموزش ديده مسلمان ايرانى با پوشش اسلامى در سازمانهاى بين‌المللى ظاهر شود، آموزه‌هاى دينى گفته نشده را بازگويد، از آزاد بودنش و از هويت جديد دينى‌اش در ايران بگويد، به ابهاماتى كه درباره زن مسلمان و ايرانى وجود دارد، پاسخ دهد، از پيشرفت‌هايش در عرصه تحصيل، بهداشت و ... پرده بردارد و داد برآورد كه در خانه محبوس نيست بلكه با رعايت موازين شرعى و حقوق همسر، مى‌تواند رانندگى كند، به جنگ برود و يا يك‌

[1] عسگرِی، همان، ص 94.

[2] عباس دلال، «زن در جامعه معاصر اِیرانِی،» وِیژه‌نامه پِیام زن، دفتر سوم (فروردِین 1384) ص 162.

[3] مولاوردِی، همان، ص 176.