پذيرفته شدند. حاصل اين كار، به‌كارگيرى آنها در واحدهاى راهنمايى، آگاهى و كلانترى و تأسيس اولين كلانترى بانوان است. در سال 1384 تعداد دانشجويان پليس زن به 400 نفر رسيد. [1]

سازمان‌هاى غيردولتى: اين سازمانها يك تجمع مستقل‌اند كه اعضاى آن داوطلبانه و بدون اتكا به دولت، فعاليت مى‌كنند تا يك يا چند نياز اجتماعى را پاسخ دهند. اين سازمان‌ها در زمينه‌هاى مختلف چون خيريه، امور جوانان، اعتياد، محيط زيست، امور فرهنگى، آموزش و پرورش فعاليت دارند. از اين رو و نيز به دليل حمايت‌هاى دولت از آنها، NGO هاى زنان يا سازمانهاى غيردولتى بانوان گسترش زيادى پيدا كرده است. البته تجربه اوليه NGO ها در جريان انقلاب اسلامى و به ويژه در جنگ تحميلى اتفاق افتاده، ولى پس از جنگ و به ويژه در يك دهه گذشته، رشد بيش‌ترى داشته است، به گونه‌اى كه در سال 72، 32، در سال 79، 250، در سال 80، 591 و در ابتداى سال 82، 731 سازمان غيردولتى زنان مشغول تلاش بوده‌اند. افزايش سازمان‌هاى غيردولتى به معناى افزايش مشاركت عمومى در امور اجتماعى است. [2] البته برخى از NGO ها به دلايل مختلفى چون تأثيرپذيرى از NGO هاى خارج از كشور، بيش از آنكه حامى نظام جمهورى اسلامى باشند، با آن از در مخالفت درمى‌آيند، ولى سهم و نقش اين سازمان‌ها در عرصه اجتماعى اندك است.

نتيجه اينكه با توجه به ايفاى نقش‌هاى مختلفى كه زنان تاكنون برعهده گرفته و در بيش‌تر موارد نيز اين نقش‌ها را با موفقيت بازى كرده‌اند، ديگر جايى براى گفتن و نوشتن اينكه زنان در خانه بمانند و كار اداره كشور را به‌

[1] همان.

[2] ماهنامه حورا، شماره 6 (مرداد و شهرِیور 1383) صفحات مختلف.