بيشترى داشتند، در عوض، حضور بخشى از زنان در حوادث مربوط به قيام 30 تير حاكى از آن است كه زنان در هر حادثه‌اى حاضر نبودند كه سكوت و گوشه‌گيرى را برگزينند، البته زمانى كه زور و فشار هم بود، زنان به گوشه‌گيرى كامل روى نياورند، بلكه صحنه مبارزه زنان از امور فرهنگى تغيير يافته است. شايد تربيت جوانان برومندى كه بعدها به نهضت امام خمينى (ره) پيوستند، ناشى از توجه عميق‌تر زنان به مبارزه فرهنگى عليه رژيم شاه بوده است: نكته ديگر آن‌كه محمدرضا پهلوى نيز اعتقادى جدى به نقش‌آفرينى زنان در عرصه اجتماعى- سياسى نداشت مى‌توان گفت كه سياست‌هاى كلان مربوط به زنان در زمان پهلوى دوم، ادامه همان سياست‌هاى رضاشاه بود با اين تفاوت كه در زمان پهلوى اول، برخورد با زنان، جنبه قهرآميز داشت؛ ولى در دوره محمدرضا، شيوه‌هاى مسالمت‌آميز و در عين حال، مؤثرتر و فريبنده‌تر، جايگزين شد.