ديگران را به حضور در جريان انقلاب اسلامى تشويق مى‌نمودند. زيرا اعتقاد عميقى به انقلاب اسلامى داشتند و با ايمان قلبى به آن وارد ميدان شده بودند.»

4. نقش حياتى‌تر: زنان در حركت عظيم مردم كه منجر به پيروزى انقلاب اسلامى شد، نقش حياتى‌ترى داشته‌اند، و آن اينكه اگر حضورشان نبود، شايد انقلاب اسلامى به ثمر نمى‌رسيد. به همين دليل زبان از بيان ايثارگرى زنان و تأثير آن بر مردان جهت ادامه مبارزه با رژيم، ناتوان است. [2]

5. استمرار انقلاب: زنان در پيدايش انقلاب اسلامى بلكه در استمرار آن صاحب نقش مهم و برجسته‌اند. [3] از اين رو است كه امام خمينى (ره) زن ايرانى را پاك‌تر از راهبه‌ها مى‌داند، [4] او را شايسته ورود به عرصه علم و تقوا مى‌بيند، [5] و از كارگزاران نظام مى‌خواهد براى حل مسائل باقى مانده زنان، به تنظيم قوانين و مقررات لازم بپردازند.

نتيجه اينكه با گسترش نهضت اسلامى مردم ايران، حضور زنان بيش‌تر به چشم مى‌خورد، زيرا، امام خمينى (ره) با درك درست از اسلام، تصويرى از جايگاه و مقام زن ارائه كرد كه از نظر بانوان كشور تجسمى از اسلام واقعى جلوه مى‌كرد. در اين تصوير جديد، زنان با حفظ شؤون اسلامى بايد در حركت‌هاى سياسى- اجتماعى شركت فعال داشته باشند. به‌علاوه، اين‌بار

[1] همان، ص 71.

[2] علِی خامنه‌اِی (مقام معظم رهبرِی)، چهار سال دوم (تهران: اطلاعات، 1368) ص 374 ـ 373.

[3] علِی خامنه‌اِی (مقام معظم رهبرِی) فرهنگ و تهاجم فرهنگِی (تهران: سازمان مدارک فرهنگِی انقلاب اسلامِی، 1375) ص 247.

[4] خامنه‌اِی، چهار سال با مردم، همان، ص 379.

[5] علِی خامنه‌اِی (مقام معظم رهبرِی)، حدِیث ولاِیت، ج 3 (تهران: سازمان تبلِیغات اسلامِی، 1378) ص 160.