عبدالله به نخله رسيد و رو در روى كاروانيان قرار گرفت. دو طرف با هم درگير شدند. يك تن از مشركان كشته شد و دو تن ديگر به اسارت درآمدند. مقدارى غنيمت نيز به دست مسلمانان افتاد، اما آن دو همراهى كه به دنبال شتر رفته بودند به اسارت قريش درآمدند. بعدها اسيران دو طرف مبادله شدند. [1]

8- غزوه بدر اوّل: چند تن از ساكنان اطراف مدينه به سركردگى فردى به نام كرزبن‌جابر احشام مسلمانان را غارت كردند و تعدادى شتر و گوسفند را بردند.

رسول‌خدا (ص) براى بازگرداندن اموال مسلمانان و نيز سركوبى غارتگران به همراه دويست تن از مسلمانان در پى آنان تاخت تا به نزديكى منطقه‌اى به نام بدر رسيد، اما غارتگران گريخته بودند و درگيرى رخ نداد. [2]

هدفها و پيامد مانورها

مانورهاى ياد شده، هر چند به ظاهر كوچك مى‌نمايد، اما در راستاى هدفهاى سياسى- نظامى رسول خدا (ص) تأثيرى چشمگير و سرنوشت ساز داشت.

الف- ابعاد سياسى:

اين مانورها باعث تحكيم موقعيت رهبرى پيامبر (ص) و افزايش قدرت حكومت اسلامى گرديد. اين اقدامهاى نظامى به مشركان فهماند كه پيامبر (ص) اينك از چنان قدرتى برخوردار شده است كه مى‌تواند منافع قريش را حتى در نزديكترين نقاط مكه به خطر اندازد. از اين پس راه تجارى شام- مكه امنيت نداشت و كاروانهاى قريش بدون همراه داشتن تعداد زيادى نيروى نظامى، امكان رفت و آمد نمى‌يافت. شايد مكيان مى‌پنداشتند كه با هجرت مسلمانان به مدينه كارى از آنها ساخته نيست، اما اين اقدامها به آنان فهماند كه دوره آرامش به پايان رسيده است.

از ديگر پيامدهاى اين مانورها، انعقاد پيمانهاى دفاعى و عدم تعرض با قبيله‌هاى‌

[1] مغازِی، ج 1، ص 9 ـ 10.

[2] همان.