فصل هفتم: تمدن اسلامى در هند و پاكستان

مقدمه‌

سرزمين هند براى مسلمانان صدر اسلام ناشناخته نبود، چرا كه عربها از ديرباز با ساكنان آن جا روابط بازرگانى داشتند. اما در حالى كه پيش از ظهور اسلام ارتباط ميان آن دو شبه جزيره بزرگ دنيا به داد و ستد كالا محدود مى‌گشت، پس از آن جنبه‌اى تازه به خود گرفت و مسلمانان عرب در امتداد گسترش اسلام به سوى شرق، پا به خاك پهناور هندوستان نهادند و مردمان آنجا را به آيين نو فراخواندند.

در حالى كه در فاصله ميان سالهاى پنجاه تا پايان سده يكم هجرى، عربها از راه تبليغ، اسلام را در هند رواج مى‌دادند، پس از استقرار اسلام در سرزمينهاى شرقى، به ويژه ايران، برخورد مسلمانان شكل تهاجمى به خود گرفت و از راه گردنه خيبر [1] به سوى هندوستان سرازير گشتند.

عناوين در نظر گرفته شده براى اين فصل كه درصدد است تا دورنمايى را از تمدن اسلامى در هند ارائه دهد به شرح ذيل است:

- موقعيت جغرافيايى هند

- پيشينه تمدنى‌

- ورود و گسترش اسلام به هند

- نقش ايرانيان در تمدن اسلامى هند

- آثار تمدن اسلامى در هند و پاكستان‌

[1] . گردنۀ معروفى بر مرز بين افغانستان و پاكستان. اين گردنه كه قرنها راه داد و ستد و هجوم از آسياى مركزى بوده اينك حلقۀ عمدۀ ارتباطى بين پيشاور (پاكستان) و كابل (افغانستان) مى‌باشد. (دايرة المعارف، مصاحب)