ذخاير هيدروكربور خليج فارس، درياى مديترانه و درياى سرخ قابل توجه‌اند. دوازده كشور اسلامى توليد كننده نفت از سواحل دريا بوده، ميزان توليد آنها در سال 1990 سى درصد از توليد جهانى نفت را شامل مى‌شد و تقريباً حدود نيمى از ذخاير نفت دريايى متعلق به اين كشورهاست.

همچنين هفت كشور اسلامى توليد كننده گاز از دريا هستند. از اين نظر مالزى چهارمين كشور توليد كننده گاز حاصل شده از بستر، در سطح جهانى است. منابع نفت در عمق درياى سرخ كه قبلًا به طور آزمايشى توسط عربستان سعودى و سودان استخراج شده است، در نوع خود در جهان از غنى‌ترين منابع هستند. [1]

توانايى ماهيگيرى بسيار زيادى در اقيانوس اطلس در نزديكى مراكش و صحراى غربى و در اقيانوس هند در سواحل يمن وجود دارد. اندونزى و مالزى همچنين به امكانات وسيع ماهيگيرى سودآورى دسترسى دارند. [2]

به طور معمول جمعيت نظر به نقشى كه در جوامع گوناگون ايفا مى‌كند و نيز مشكلات احتمالى گوناگونى كه به همراه مى‌آورد مورد مطالعه قرار مى‌گيرد. در مجموع، جامعه‌شناسان جمعيت متوازن با امكانات را براى هر كشورى مطلوب و فرصت دانسته، جمعيت بسيار كم و بسيار زياد را نامطلوب و تهديد مى‌شمرند. جمعيت زياد براى آن دسته از كشورها كه توان تأمين امكانات مناسب براى زندگى در آنها موجود نباشد يك تهديد است. اما براى آن دسته از كشورهايى كه از امكانات لازم زندگى برخوردارند، جمعيت نه‌تنها تهديد نيست، بلكه فرصت هم هست. حال ببينيم كه جمعيت براى كشورهاى اسلامى تهديد است يا فرصت. قدر مسلم اين است كه درباره همه كشورهاى اسلامى نمى‌توان يك حكم كلى صادر كرد.

برخى از آنها با برخوردارى از امكانات اقتصادى لازم به حل مشكلات جمعيتى خود اقدام كرده‌اند و برخى ديگر مشكلاتشان همچنان حل نشده باقيمانده و با فقر و فلاكت دست و پنجه نرم مى‌كنند.

[1] . مسائل جغرافيايى جهان اسلام، ص 79

[2] . همان