گل‌واژه‌هايى از كوثر كلام امام خمينى (ره)

«با اينكه درباره حضرت امير- سلام اللَّه عليه- اين قدر گفته شده و نوشته شده است، باز هم حقش ادا نشده است، يعنى تاكنون معلوم نشده است كه اين معجزه الهى چه شخصيتى است.

همه طوايف مختلفى كه در اسلام هستند و خصوصاً در شيعه، اين حضرت را به خودشان نسبت مى‌دهند. عرفا، حكما، فقها، فلاسفه، اقشار مختلف، دراويش، صوفيه و حتى كسانى كه به اسلام اعتقاد ندارند، از كلمات ايشان استشهاد مى‌كنند. هر كسى به يك نحو از ايشان اسم مى‌برد؛ در زورخانه‌ها به عنوان يك پهلوان، در جنگ به عنوان يك جنگنده، در مدارس به عنوان يك فقيه ارزشمند. لكن اين معما حل نشده است و نخواهد شد اين موجود اعجازآميزى است كه نمى‌شود در اطراف او آنچه هست، صحبت كرد. هركس به اندازه فهم خود در اين باب صحبت كرده است و حضرت غير از اين معانى است. آن صفات متضاد كه نمى‌شود در اشخاص باشد، در ايشان هست. از همين جهت است كه هر كسى يك طرفش را گرفته است و خيال مى‌كند كه ايشان او است. هركس بُعدى را از او گرفته و خيال كرده كه بُعد واقعى ايشان آن است. تاكنون بُعد معنوى كه ايشان دارند، براى كسى كشف نشده مگر بر اشخاص كه همطراز او هستند. لذا بايد غمض عين كنيم از صحبت درباره ايشان و از ايشان بخواهيم كه ما را هدايت كند»[1]

[1] . خلاصه بيانات امام خمينى، مؤسسۀ تنظيم و نشر آثار امام خمينى، ج 2، ص 837-838.