علّامه امينى صاحب كتاب شريف «الغدير» كه بسيارى از فضايل على (ع) را از زبان اهل سنت نقل كرده، رواياتى را آورده است كه على (ع) مى‌فرمايد:

«ولقد صلّيت مع رسول اللَّه صلى اللَّه عليه و اله قبل الناس بسبع سنين و انا اوّل من صلّى مَعَهُ» [1]؛

من هفت سال، پيش از آن‌كه مردم اسلام بياورند با رسول خدا (ص) نماز مى‌گزاردم، و من نخستين كس بودم كه به همراه او نماز بجاى آوردم.

و در روايتى ديگر آورده است كه آن حضرت مى‌فرمايد:

«عبدت اللَّه مع رسول اللَّه صلّى اللَّه عليه واله سبع سنين قبل ان يعبده احدٌ من هذه الامّة» [2]؛

پيش از آنكه احدى از اين امّت خدا را پرستش كند، من به همراه رسول خدا (ص) هفت سال به عبادت پرداختم.

اعتقاد و يقين على (ع) تبلورى از ايمان او

سخن از اعتقاد كسى كه در كسب تمام فضايل و كرامات گوى سبقت را از همگان ربوده است چگونه ممكن است؟

سخن از يقين كسى كه گستره‌اش كران تا كران را دربر گرفته است و در وصف از خويشتن گويد:

«لَوْ كُشِفَ الْغِطَاءُ مَا ازْدَدْتُ يَقِينَاً» [3]؛

اگر حجاب (هاى ظاهرى و دنيوى) كنار مى‌رفت، (هرگز) به يقينم افزوده نمى‌شد.

[1] . علامّه امينى، الغدير، ج 3، ص 221 و 223 (به جاى «سبع سنين»، «ثلاث سنين» آمده است) و ج 7، ص 324؛ الشروانى حيدر، مناقب اهل البيت ص 37؛ علامه مجلسى، بحار الانوار، ج 38، ص 204 و 268.

[2] . كوفى محمد بن سليمان، مناقب اميرالمومنين، ج 1، ص 256؛ حاكم نيشابورى، المستدرك ج 3، ص 112؛ ابن عساكر، تاريخ دمشق، ج 42، ص 30 («... رجل من هذه الامة خمس سنين او سبع سنين...»)؛ الغدير، ج 3، ص 222.

[3] . ابن شعبة الحرانى، تحف العقول ص 236؛ خوارزمى، المناقب، ص 375؛ ابن‌ابى‌الحديد، شرح نهج‌البلاغه، ج 10، ص 142 و ج 11، ص 179 و ص 202.