درس دوازدهم:

نقش امامان در حفظ دين‌

پيامبر اسلام (ص) از جانب خداوند مأموريت يافت تا دين خاتم را به بشر عرضه كند و آن حضرت در مدت بيست و سه سال دوران رسالت به ايفاى اين وظيفه خطير همت گماشت و اولين حكومت اسلامى را بنيان گذاشت. آن حضرت همواره نسبت به آينده دين و نظام نوپاى اسلامى دغدغه خاطر داشت و دو موضوع بيش از همه خاطر شريف ايشان را به خود مشغول داشته بود: اول «مصونيت اسلام از تحريف» و دوم «جانشينى در امر حكومت»؛ از اين رو، رسول خدا (ص) دو اقدام اصولى كرد:

1- تعيين مفسر رسمى و مرجع دينى‌

اديان پيشين از خطر تحريف و اختلاف مصون نماندند و متون وحيانى آنها مورد دستبرد و تحريف لفظى قرار گرفت و تفسيرهاى متعدد و متخالف در آنها راه يافت و از همين رهگذر، پيروان آنها دچار اختلاف و تفرقه شدند و به جان هم افتادند. اما متن وحيانى اسلام- يعنى قرآن- اگرچه از خطر دستبرد و تحريف لفظى مصون ماند؛ چرا كه خداوند مصونيت آن را براى هميشه تضمين كرده بود [1]، ولى تضمينى براى در امان ماندن آن از تحريف معنوى و تفرقه دينى وجود نداشت و پيامبر از آن بيمناك بود و هشدارهاى قرآن‌

[1] - ر. ك: حجر (15)، آيۀ 9