نام کتاب : اندیشه های اسلامی در بستر تاریخ نویسنده : ابراهیمزاده، عبدالله جلد : 1 صفحه : 195
همچنين جمله «يَمْلَأُ الْأَرْضَ
قِسْطاً وَ عَدْلًا كَما مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً» كه در روايات بسيارى
از رسول خدا و ائمه (ع) نقل شده، نشانگر يك شعار راهبردى حكومت جهانى حضرت مهدى (ع)
است. حكومت نهايى، عدالت را به بهترين شيوه و تا دورترين نقاط عالم خواهد گسترد و در
اين راه از هيچ كوششى دريغ نخواهد كرد، اين در حالى است كه رهبر آن، به لباس و غذايى
بسيار ساده، بسنده خواهد كرد. [1]
دادگرى امام (ع) به گونهاى گسترده و فراگير است كه رسول
خدا (ص) فرمود:
زمين را پس از آنكه پر از ستم است، چنان پر از داد كند
كه ساكنان زمين و آسمان، حتى پرندگان هوا از حكومتش خشنود گردند!
جنگ مسلّحانه
با توجه به مأموريت سترگ «دادگسترى و ستمزدايى» آن امام
همام و حضور انبوه ستمگران در سراسر جهان، نبرد مسلّحانه، امرى اجتنابناپذير است و
به طور طبيعى آن حضرت بايد جبهه گستردهاى عليه زورمداران بگشايد و با تمام توان به
قلع و قمع آنان اقدام كند. روايات متعدّدى از پيامبر و امامان (ع)، اين موضوع را پيشبينى
كردهاند كه در اينجا به دو دسته از آنها اشاره مىكنيم:
1- كشتن دجّال: در روايات گوناگونى
سخن از دجّال به ميان آمده. دجّال به معناى كسى است كه بسيار حيلهگر و به اصطلاح امروز
سياستباز و سيّاسى از نوع شيطانى آن است [3]، مفضّل از امام صادق از پدرانش از امير
مؤمنان از رسول خدا (ص) روايتى نقل كرده كه به شرح اعمال نابخردانه و باطل دجّال مىپردازد
از جمله آنكه: