اللّه است، ازاين رو دست‌هاى خود را با هم مقايسه مى كردند، تا اين كه زينب از دنيا رفت و فهميدند كه منظور پيامبر دراز بودن دست براى صدقه دادن بوده است؛ چون او كار مى كرد و درآمد كارش را صدقه مى‌داد. [1]»

در زمان خليفه‌دوم كه درآمد و مقرّرى بيت المال راتقسيم كردند، مقرّرى ساليانه زينب دوازده هزار درهم بود.

وقتى كه حقوق او را آوردند، دست به دعا برداشت وگفت: خداوندا! مرا زنده مگذار كه سال آينده نيز اين عطا را بگيرم كه اين، فتنه و آزمايش است- و ممكن است سبب انحراف از حق گردد- سپس آن را بين خويشاوندان ونيازمندان تقسيم نمود. خبر اين انفاق به عمر رسيد، او هزار درهم ديگر براى تأمين زندگى زينب فرستاد، كه زينب آن هزار درهم را نيز بين فقيران تقسيم كرد .... در هنگام وفاتش گفت: من كفن خود را آماده كرده‌ام و ممكن است خليفه نيز كفنى برايم بفرستد، اگر فرستاد، يكى از آن دو را صدقه دهيد و اگر توانستيد لباس‌هايم را نيز صدقه دهيد، اين كار را بكنيد. [2]

وقتى زينب از دنيا رفت، عايشه گفت:

زنى بزرگ و نيكوكار كه سرپرست يتيمان و بيوه زنان بود، از دنيا رفت. [3]

سوده

از ديگر همسران رسول خدا صلى الله عليه و آله «سوده» دختر زَمعه بود. او قبل از

[1] - همان

[2] - همان، ص 110، با دخل و تصرف

[3] - همان