پيش گفتار

در بيشتر جامعه‌هاى گذشته، زنان از حقوق انسانى خويش محروم بودند و با آنان همچون حيوانات رفتار مى‌شد. حق شركت در فعاليت‌هاى اجتماعى را نداشتند و مانند بردگان در خدمت مردان بودند.

آنان را خريد و فروش مى‌كردند و از ايشان كار مى‌كشيدند. زن، حتّى بعد از رنسانس در اروپاى متمدن نيز مظلوم واقع شد. آنها با نام آزادى زن، او را همچون عروسى در اجتماع در اختيار گرفتند و با آزار كردن بهره‌بردارى‌هاى جنسى، زن وسيله رسيدن به شهوات و خواسته‌هاى مادى گرديد.

اسلام تنها دينى بود كه مقام و منزلت انسانى زن را به او باز گرداند و او را در رديف مردان مورد خطاب قرار داده، به بندگى خدا فراخواند.

زنان مسلمان با رعايت احكام دين مبين اسلام، توانستند نمونه و الگوى زنان باشند و علاوه بر انجام مسؤوليت‌هاى اجتماعى، عفت و پاكدامنى خويش را حفظ كرده و جامعه را پاك نگه دارند.

مطالعۀ تاريخ زنان مسلمان به ما مى‌آموزد كه چگونه زنان مى‌توانند در فعّاليت‌هاى اجتماعى، علمى، سياسى و اقتصادى شركت كنند و وظايف مهم