خوانده مى شد. وى كنيزى بود كه به مقام و مرتبه بلندى رسيده بود.

الف- امانتدار ودايع امامت‌

وقتى امام كاظم عليه السلام به سوى بغداد رهسپار شد، ودايع امامت را به اين بانو سپرد و فرمود:

هر وقت كسى آمد و اين امانت‌ها را از تو طلب كرد، بدان در آن وقت من به شهادت رسيده‌ام و او خليفه بعد از من و اطاعتش بر تو و ساير مردم واجب است.

وقتى هارون عليه اللعنه امام را در بغداد شهيد كرد امام رضا عليه السلام نزد ام احمد رفت و ودايع را از او طلب نمود. ام احمد عرض كرد:

«پدرت شهيد شد؟» امام فرمود: «آرى، الآن از دفن ايشان فارغ شده‌ام. اماناتى كه به تو سپرده به من تحويل ده كه من جانشين او و امام بر حق برتمام جنّ و انس هستم.»

ام احمد امانت‌ها را به امام رضا عليه السلام ردّ كرد و با حضرت بيعت نمود و به ماتم نشست.

وقتى خبر شهادت امام كاظم عليه السلام در شهر مدينه منتشر شد، مردم درخانه ام احمد اجتماع كردند و با فرزندش، احمد، به سوى مسجد روانه شدند.

احمد بن موسى، عالمى بزرگ و بلند مرتبه و غرق در عبادت و اطاعت خدا بود و چون مردم كراماتى از او ديدند او را امام بعد از پدرش پنداشتند و بدين جهت با او بيعت كردند.