گرفتم كه خدمت حكيمه خاتون مشرف شوم و در مورد امام زمان عليه السلام از او سؤال كنم. وقتى بر او وارد شدم، دستور نشستن داد و فرمود:

«اى محمد! خداوند تبارك و تعالى زمين را از حجت ناطق يا صامت خالى نخواهد گذاشت و امامت را در دو برادر جز امام حسن و حسين عليهما السلام قرار نمى دهد و اين به خاطر فضيلت قائل شدن براى آن دو بزرگوار است و اينكه معلوم كند كه همچون آن دو بر زمين ظاهر نخواهد شد. خداوند اولاد امام حسين عليه السلام را به فضيلت امامت بر اولاد امام حسن عليه السلام برترى داد؛ همچنان كه اولاد هارون را بر اولاد موسى برترى داد؛ اگر چه موسى بر هارون حجت و امام بود ولى فضل امامت براى فرزندان هارون تا قيامت باقى ماند. تقدير خداوند بر اين است كه مردم در امر امامت، دچار حيرت شوند تا طرفداران باطل به شك افتند و طرفداران حق، پاك و خالص شوند و براى مردم اتمام حجت شده باشد و در پيشگاه خدا عذر نداشته باشند و اين حيرت و سرگردانى در امر امامت بعد از امام حسن عسكرى عليه السلام نيز مقدر بود. راوى گويد عرض كردم: اى بانوى من! آيا براى امام حسن عسكرى عليه السلام فرزندى هست؟ فرمود: اگر فرزندى نباشد، پس حجت بعد از او كه خواهد بود؟ و حال آنكه گفتم امامت بعد از امام حسن و امام حسين عليه السلام هيچ گاه در دو برادر جمع نمى شود. [1]

سپس راوى تقاضا كرد كه جريان ولادت امام زمان عليه السلام را برايش نقل كند و آن بانو تفصيل جريان رابيان كرد. [2]

[1] - اشاره به اينكه جعفر كذاب برادر امام حسن عسكرى كه ادعاى امامت مى كرد بر حق نيست

[2] - بحارالانوار، ج 51، ص 11