نبينند. [1]

با توجه به اين طرز تفكر بود كه حضرت زهرا كارهاى زندگى را با شوهر بزرگوار خود تقسيم مى‌كرد. كارهايى كه در داخل خانه انجام مى شد مثل بچه دارى، آسياب كردن و نان پختن را آن بانو انجام مى داد و كارهاى بيرون از خانه، مثل هيزم آوردن و تهيه نيازمندى هاى زندگى به عهده امير مؤمنان على عليه السلام بود.

حضرت على عليه السلام و فاطمه زهرا عليها السلام خدمت پيامبر رسيده، تقاضا كردند كارهاى خانه را بين آنها تقسيم كند. حضرت محمد صلى الله عليه و آله كارهاى داخل خانه را به عهده فاطمه عليها السلام و كارهاى‌خارج از خانه را به عهده امام گذاشت.

فاطمه عليها السلام با شنيدن اين طرز تقسيم فرمود:

جز خدا نمى داند كه چقدر مسرورم از اين‌كه رسول خدا مرا از مخالطه و رو در رو شدن با مردان كفايت كرد. [2]

امام على عليه السلام به مردى از بنى‌اسد فرمود:

آيا وضعيّت خودم و زهراى مرضيه را كه عزيزترين عزيزان رسول‌خدا صلى الله عليه و آله در خانه من بود، برايت بگويم؟ آن بانو آن قدر از چاه آب كشيد كه اثر آن بر سينه اش باقى ماند و آن قدر گندم آسياب كرد تا دست هايش پينه بست و

[1] - بحارالانوار، ج 43، ص 54. البته هيچ منافاتى بين اين كلام و شركت در كارهاى لازم و ضرورى از طرف زنان نيست همان طور كه خود حضرت زهرا در فرازهاى آينده زندگى براى انجام وظيفه از خانه خارج شد ولى با رعايت تمام جوانب و حفظ پوشش و...

[2] - همان، ص 81