مى‌كردند. از سوى ديگر، مخالفان شيعه سعى داشتند با القاى شبهه و مبارزه با عقايد شيعى، توجه حكومتهاى وقت را به خود جلب كرده از قدرت سياسى آنان به نفع خود بهره‌بردارى كنند. [1]

شيخ صدوق به حكم وظيفه، به مبارزه با مخالفان برخاست و با مناظره‌هايى كه با آنان نمود به شبهات و اشكالهايشان جوابهاى قاطعى داد. در اين رابطه «ركن الدوله» [2] كه مردى دوستدار علم بود، از او درخواست كرد تا در مجلسش حاضر شود و با او مذاكراتى داشته باشد. اين عالم بزرگ كه راهنمايى ديگران را وظيفه خود مى‌دانست به مجلس «ركن الدولة» آمد. ركن‌الدولة پس از تجليل و احترام زيادى كه از وى به عمل آورد، در حالى كه عده‌اى از بزرگان شيعه و اهل سنت در حضور او بودند سؤالهاى مختلفى در زمينه امامت و عقايد شيعى مطرح كرد و شيخ به آنها پاسخ داد.

«ركن الدولة» در يكى از سؤالها پرسيد: به چه دليل، شيعه اماميه معتقد است كه امامان بعد از پيامبر (ص) دوازده نفرند؟ شيخ در جواب فرمود:

«امامت يكى از واجبات الهى است و خداوند براى هر يك از واجبات عددى را تعيين كرده‌است؛ به عنوان مثال نماز را هفده ركعت و زكات را در نُه چيز و با نصابى معين و روزه را در ماه رمضان و حج را يك بار در مدت عمر، واجب نموده و به همين ترتيب امامت را هم در دوازده نفر منحصر كرده‌است و همچنان كه جايز نيست كسى نسبت به واجبات ديگر سخنى بگويد، در اين مورد هم جاى بحث و ترديد نيست، زيرا تمام احكام الهيه بر وفق حكمت و مصلحت بيان شده، اگر چه ما نسبت به علل و مصالح آن واقف نيستيم.»

«ركن الدولة» گفت: مخالفان شيعه در چگونگى و تعداد ساير واجبات سخنى ندارند تنها مخالفت آنان در تعداد امامان است. شيخ فرمود:

«مخالفت مخالفان سبب بطلان عقيده شيعه نيست همچنان كه مخالفت ساير اديان و مذاهب با اسلام دليل باطل بودن اسلام و معجزات پيامبر صلى‌الله‌وآله نيست وآنگهى اگر بنا

[1] - استفاده شده از كتاب (روضات الجنات، ج 6، ص 141-142.)

[2] - يكى از سلاطين آل بويه (كامل ابن اثير، ج 8، ص 483، بيروت.)