اولًا اختلافى بين امت در اين مطلب نيست كه ممكن است آيه‌اى از قرآن اول و آخر آن مربوط به چيزى باشد و وسط آن مربوط به چيز ديگر. ثانياً مخالف و موافق نقل كرده‌اند كه اين آيه در خانه «ام سلمه» و درباره اميرمؤمنان و فاطمه زهرا و امام حسن و امام حسين عليهم السلام نازل شده‌است. ثالثاً آيه مى‌فرمايد: خدا اراده كرده پليدى را از شما اهل بيت ببرد و اين جز با معصوم بودن اهل بيت، از گناه نمى‌سازد؛ زيرا گناه بدترين پليديهاست و اراده خدا نيز خبر از وقوع عصمت است و همه امت اتفاق دارند كه زنان پيامبر معصوم نبوده‌اند و اين خود دليلى است بر بطلان حرف كسى كه مى‌گويد آيه مربوط به آنان است.

وانگهى اگر آيه مربوط به زنهاى پيامبر (ص) بود بايد همچنان كه در جمله‌هاى قبلى براى زنهاى پيامبر ضمير «كُنّ» آمده بود در اين جمله‌ها هم به جاى «عَنْكُمْ» و «يُطَهِّرَكُمْ»، «عَنْكُنَّ و يُطَهِّركُنَّ» مى‌آمد. و اين خود دليلى است كه مورد خطاب در آيه، زنهاى پيامبر نيستند. [1]

[1] - تلخيص از «اَلْفُصُول الْمُخْتٰارَةِ مِنَ الْعُيُونِ وَ الْمَحٰاسِنِ‌»، سيد مرتضى، ص 53-55، چاپ المؤتمر العالمى لالفية الشيخ المفيد، قم.