«پيشگامان همه امتها سه نفرند كه هرگز حتى به مقدار چشم بر هم زدن به خدا كفر نورزيدند:

على بن ابى طالب، صاحب سوره ياسين و مؤمن آل فرعون، صديقين (يعنى كسانى كه پيامبران زمان خود را با صدق و راستى تصديق كردند) آنهايند و على از همه آنها افضل است.» [1]

3- آسيه همسر فرعون‌

اين بانو از روزى كه معجزه حضرت موسى‌ عليه السلام را در مقابل ساحران مشاهده كرد به وى ايمان آورد ولى آن را از فرعون كتمان كرد. پس از مدّتى فرعون از ايمان آسيه با خبر شد و او را از تبعيّت موسى عليه السلام باز داشت و تهديد به قتل و شكنجه نمود. ولى اين بانو از ايمان خود دست برنداشت و در مقابل بيدادگريهاى فرعون مقاومت كرد و نجات خود را از خدا خواست. به همين دليل قرآن او را الگو معرفى كرد تا مردم هم مثل وى در مراحلى از حيات فردى، خانوادگى و اجتماعى و سياسى خود از خدا مدد جويند و خصم دشمنان خدا شوند:

(وَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا لِلَّذينَ امَنُوا امْرَأَتَ فِرْعَوْنَ اذْ قالَتْ رَبِّ ابْنِ لى‌ عِنْدَكَ بَيْتاً فِى الْجَنَّةِ وَ نَجِّنى‌ مِنْ فِرْعَونَ وَ عَمَلِهِ وَ نَجِّنى‌ مِنَ الْقَوْمِ الظَّالِمينَ) [2]

و خداوند براى كسانى كه ايمان آورده‌اند، همسر فرعون را مثل آورده، آنگاه كه گفت:

«پروردگارا، پيش خودت در بهشت خانه‌اى برايم بساز، و مرا از فرعون و كردارش نجات ده، و مرا از دست مردم ستمگر برهان».

اين دعاى آسيه جامع خواسته‌ها و آرزوهاى بنده شايسته‌اى است كه در مسير عبوديت خدا قرار دارد. زيرا هر گاه كه ايمان كسى كامل شد ظاهر و باطن و قلب و زبانش هماهنگ مى‌شود و چيزى را آرزو نمى‌كند و به زبان نمى‌آورد مگر همان را كه با عمل خود آن را مى‌جويد به همين دليل آنچه را كه آسيه به زبان آورده دال بر اين است كه دعاى او عنوان جامعى است براى عبوديت او و در طول زندگى هم، همان آرزو را دنبال‌

[1] - ترجمۀ الميزان، ج 17، ص 122؛ و مجمع‌البيان، ج 8، ص 421.

[2] - تحريم (66)، آيۀ 11.