خلاصه‌

سنت، ضابطه و روش ثابتى است كه خداوند جهان، تشريع و روابط انسانها را با آن تدبير مى‌كند.

مطالعه دقيق در جريان سنتهاى تاريخى اثر عميقى در بينش انسان دارد و او را به مرحله ادراك يقينى نزديك مى‌كند و در موضعگيريهاى اجتماعى برايش جهت مى‌دهد.

هر چند قرآن، گاهى سنت را به پيامبران و گاهى به افراد بشر نسبت مى‌دهد ولى منشأ پيدايش آن خداوند است. و نسبت آن به بندگان خدا از باب وسيله مادى و طبيعى است.

سنتهاى الهى، عمومى، همگانى، تغييرناپذير، قانونمند و واقعگرا هستند. پيامبران، امامان، مؤمنان و غيرمؤمنان در آن يكسانند همانند پيروزى و شكست در جنگها كه با ضوابط و شرايطى صورت مى‌گيرد، چه كافر و چه مؤمن.

پرسش‌

1- سنت چيست و چه ارزشى دارد؟

2- چرا گاهى سنتها به غير خدا نسبت داده مى‌شود؟

3- ويژگيهاى سنن الهى را بنويسيد.

4- مقصود از قانونمندى سنتها، چيست؟