مديريت و اقتصاد و ... بدست‌مى‌دهد. [1]

5- نپرداختن به جزئيات‌

مقصود قرآن ثبت جزئيات حوادث‌تاريخى نيست؛ بلكه مقصودش عبرت، حكمت و درسى است كه از تاريخ به‌دست مى‌آيد و آنها هم بدون بيان دقيق زمان و مكان در اكثر اوقات محقق مى‌شود. [2]

قرآن درمقام معرفى شخصيّتهاى تاريخى برهويت شخصى (زادگاه، پدر و مادر، سن، تحصيل، مدرك و ...) توجه نمى‌كند به جاى آنها به هدف نهايى مى‌پردازد؛ هنگام سؤال از ذوالقرنين به لياقت ذاتى و اكتسابى و توفيقات و امكاناتى كه خداوند به وى داده است، بسنده مى‌كند و تنها به شخصيّت ذوالقرنين مى‌پردازد و نه شخص وى. [3]و همچنين در خصوص اصحاب كهف بدون اشاره به اسم و سن و سال و شغل، به جوانمردى، ايمان و اعتقاد راستين آنان تكيه مى‌كند:

(انَّهُمْ فِتْيَةٌ امَنوُا بِرَبِّهِمْ وَ زِدْناهُمْ هُدى)‌ [4]

آنها جوانانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم.

چون آنچه كه هدف تاريخ را تأمين مى‌كند اين امور است نه شؤون شخصى افراد.

[1] - ر. ك: تاريخ در قرآن، ص 141-167.

[2] - فى ظلال القرآن، سيد قطب، ج 5، جزء 16، ص 8.

[3] - ر. ك، كهف (18)، آيات 83-98.

[4] - همان، آيۀ 13.