استفاده از سلاح پيشرفته‌

براى فتح دژ مستحكم، سلمان چاره‌اى انديشيد و به رسول خدا (ص) گفت: با بكارگيرى سلاحى همچون منجنيق و ارّابه مى‌توان دژها را فتح نمود. رسول خدا (ص) به او فرمان داد تا از اين نوع سلاحها مهيا نمايد. او نيز دست بكار شد و با ساختن منجنيق جهت پرتاب سنگهاى بزرگ بطرف ديوارهاى دژ (نظير تانك امروزى) و استفاده از ارّابه، جهت نزديك شدن به ديوارهاى دژ و تخريب آن، سلاحهاى جديدى را وارد صحنه نبرد كرد.

سقف ارّابه از چرمهاى ضخيم و سختى بود كه تيرهاى دشمن به آن كارگر نبود. [1] (نظير نفر بر زرهى). همچنين به دستور پيامبر (ص) تعداد زيادى گياه خاردار «خارخَسَكْ» در اطراف دژ ريختند (اين خارها حكم مين ضد نفر را داشت و به پاى نفرات و اسبان و شتران دشمن فرو مى‌رفت). [2]

نيروهاى اسلام، با استفاده از ارّابه توانستند خود را تا ديوارهاى دژ برسانند. چيزى به تخريب قسمتى از ديوار و فتح قعله نمانده بود كه دشمن با آتش و آهنهاى گداخته، سقف چرمين دبّابه (ارّابه جنگى آنروز) را سوزاند و آن را منهدم كرد و تعدادى از نيروهاى اسلام، شهيد يا زخمى شدند و در نتيجه تلاش براى فتح دژ بى نتيجه ماند.

بازگشت‌

بيش از بيست روز طائف در محاصره سپاه اسلام بود. قبيله ثَقيف سرسختانه مقاومت مى‌كرد و به لحاظ وجود امكانات رفاهى و اندوخته‌هاى غذايى درون دژ، اين محاصره بى نتيجه بود و دست يابى به قلعه به محاصره‌اى طولانى احتياج داشت.

از طرفى دورى از مدينه و خطر كمبود علوفه و آذوقه، سپاه اسلام را تهديد مى‌كرد.

به علاوه ماههاى حرام و موسم حج نيز نزديك بود.

[1] . مغازى واقدى، ج 3، ص 927

[2] . پيامبرى و حكومت، ص 376