نايبان حضرت مهدى (عج)

هر چند حضرت مهدى (عج) همزمان با آغاز امامتش در پس ابر غيبت پنهان گشت، در نتيجه عموم مردم از فيض وجود و شرفيابى به حضورش محروم شدند؛ ليكن ارتباط آن حضرت با مردم بويژه شيعيان و دوستدارانش بطور كلى قطع نشد.

مردم در دوران غيبت صغرى توسط سفيران و نايبان منصوب امام با آن حضرت ارتباط برقرار مى‌كردند. سفيران در هر زمان لازم با پيشوايشان ديدار مى‌نمودند و مشكلات، مسائل و خواسته‌هاى شيعيان را به محضر امام زمان (عج) منعكس كرده رهنمودها و پاسخ‌هاى كتبى يا شفاهى آن بزرگوار را به ايشان منتقل مى‌ساختند. [1]

اين سفيران عبارتند از: ابو عمرو، عثمان بن سعيد، فرزندش ابو جعفر، محمد بن عثمان، ابوالقاسم بن روح نوبختى و ابوالحسن على بن محمد سَمَرى.

الف- عثمان بن سعيد عَمْرى: [2]

او از چهره‌هاى برجسته شيعه و از ياران نزديك و افراد مورد وثوق امام هادى و امام عسكرى عليه السلام بود و سمت وكالت آن دو امام را داشت.

امام هادى عليه السلام درباره او فرمود:

اين، ابو عمرو، مورد وثوق و امين (من) است. هر آنچه به شما بگويد، از جانب من گفته و هر چه به شما رساند، از جانب من رسانده است. [3]

امام عسكرى عليه السلام نيز وثاقت او را تأييد كرد و فرمود:

اين، ابو عمرو، ثقة و امين است. مورد وثوق امام پيشين و من در حيات و مرگم مى‌باشد. هر چه به شما بگويد از سوى من گفته و هر چه به شما ابلاغ كند از سوى من ابلاغ كرده است. [4]

[1] البته در اِین دوران، چه بسا افراد دِیگرِی نِیز که قرب و منزلت وِیژه‌اِی نزد حضرت حجت (عج) داشتند، به افتخار دِیدار آن گرامِی ناِیل مِی‌آمدند، ولِی سمت سفارت و نِیابت خاص نداشتند.

[2] کنِیه عثمان، ابو عمر بود ولِی امام عسکرِی علِیه السلام دستور به تخفِیف آن داد و از آن پس عَمرِی خوانده مِی‌شد (ر.ک: تنقِیح المقال، ج 2، ص 245).

[3] الغِیبة، ص 215.

[4] الغِیبه، ص 215.