امام (ع) به من فرمود: چگونه خواهيد بود زمانى كه فردى در سنّ اين پسر حجّت خدا بر شما گردد؟

و يا فرمود: به زودى كسى در سنِّ اين پسر بچه بر شما ولايت و سرپرستى خواهديافت». [1]

خلاصه‌

امام جواد (ع) در سال 202 هجرى در حالى كه هفت سال و اندى داشت به امامت رسيد. امامت از نظر شيعه به معنى جانشينى پيامبر (ص) و داشتن علم، شايستگيها و مسؤوليتهاى رهبرى اوست.

شيعيان از دو راه امامان خود را شناخته و آنان را از بين مدعيان دروغين امامت تشخيص مى‌دادند:

1- توجه به معرفى پيامبر (ص) و امامان پيشين.

2- توجه به ويژگيهاى فردى و فضايل و كمالات متعالى و برتر امام.

نسبت به امام جواد عليه‌السلام نيز هم نصوص فراوانى از پيامبر (ص) و امامان عليهم السلام رسيده است. و هم شايستگى‌هاى فردى امام جواد عليه السلام از جمله علم بى‌كرانش بهترين دليل بر امامت آن حضرت است.

از آنجا كه امامت امام جواد (ع) ويژگى خاصى داشت و آن حضرت در دوران خردسالى عهده‌دار امامت مى‌گشت و اين مسأله پيامدهاى گوناگونى را در پى داشت؛ پيشوايان معصوم به ويژه امام هشتم (ع) سعى مى‌كردند زمينه را براى پذيرش امامت آن حضرت آماده سازند.

پرسش‌

[1] - كافى، ج 1، ص 314، ح 4