پيشگفتار

با حمد و سپاس بى كران به درگاه ايزد منّان كه ما را به دين مقّدس اسلام مفتخر و از نعمت عظماى‌امامت و ولايت اهل‌بيت عصمت و طهارت بهره‌مند و برخوردار نموده است؛ نعمتى كه نقش بى‌بديل آن در بقاى دين مبين اسلام و مصون نگهداشتن ونجات آن از خطر اضمحلال و نابودى در مقاطع مختلف تاريخى همچنان منحصر به فرد بوده و مى‌باشد.

مسلماً اگر پس از دوران رسالت ختمى مرتبت، امامت امامان معصوم صلواةاللّه عليهم اجمعين نبود، امروز سخن گفتن از اسلام ناب محمّدى معنا و مفهومى نداشت.

يك نگاه- ولو گذرا و اجمالى- به گذرگاههاى حساس تاريخ پس از رحلت رسول گرامى‌اسلام، اين مدعّا را ثابت مى‌كند كه دوران 250 ساله امامت اهل‌بيت عصمت و طهارت در حقيقت تداوم دوران نبوّت رسول اكرم (ص) بوده و همان هدف را تعقيب نموده است. در اين زمينه مقام معظم رهبرى حضرت آية الله العظمى خامنه‌اى (دام ظله العالى) مى‌فرمايد:

«امامت براى اين است كه آن هدفى را كه پيامبر (ص) به خاطر آن مبعوث شد، تعقيب كند.