تاديب، روزه اباحه و روزه سفر و مرض و بعد آنها را به تفصيل با شواهد قرآنى توضيح داد.» «1»

اين بيان امام نشأت گرفته از درياى بى‌كران علم اوست.

وقتى يزيد با خطبه خواندن امام مخالفت كرد، بعضى از اطرافيان مطرح كردند كه اين جوان توان نيكو سخن گفتن ندارد و يزيد در جواب آنان گفت:

«اين از خانواده‌اى است كه علم را با شير مادر نوشيده‌اند.» «2»

اين گوشه‌اى از فضايل و مكارم اخلاقى آن بزرگوار بود كه او را به حق شايسته تجليل و اكرام گردانده بود و چه زيبا فرزدق او را معرفى كرده است، هنگاميكه در حين حج، هشام بن عبدالملك اموى به خاطر ازدحام جمعيت نتوانست حجرالاسود را لمس كند و به كنارى رفت و در همان زمان امام سجاد (ع) تشريف آورد و مردم به احترام او راه باز كردند.

شاميان از هشام پرسيدند كه آن جوان كيست؟ و هشام خود را به بيخبرى زد ولى فرزدق شاعر فرياد برآورد و شعرى ناب سرود كه ترجمه بعضى از ابيات به شعر چنين است:

گفت من مى شناسمش نيكو زاو چه پرسى؟ به سوى من كن رو

آن كس است اين كه مكّه و بطحا زمزم و بوقبيس و خيف و منا

حرم و حلّ و بيت و ركن و حطيم ناودان و مقام ابراهيم‌

مروه، سعى و صفا، حجر، عرفات طيّبه، كوفه، كربلا و فرات‌

هر يك آمد به قدر او عارف بر علّو مقام او واقف‌

قرة العين سيد الشهداست زهره شاخ دوحه زهراست‌

ميوه باغ احمد مختار لاله‌داغ حيدر كرّار

ذروه عزت است منزل او حاصل دولت است محمل او

جد او را به مسند تمكين خاتم انبياست نقش نگين‌

طلعتش آفتاب روز افروز روشنايى فزاى و ظلمت سوز

جدّ او مصدر هدايت حق از چنان مصدرى شده مشّتق‌