خلاصه‌

امام صادق (ع) چون جدّش رسول خدا (ص) مظهر «خلق عظيم» و وجود مباركش مجمع فضائل و مكارم اخلاقى فردى و اجتماعى بود.

او در بندگى خدا يگانه عصر خود بود. اعتراف دانشمندان و شخصيتهاى برجسته معاصر آن حضرت در اين زمينه گواه اين حقيقت است.

امام صادق (ع):

- در زهد و بى‌علاقگى به دنيا نيز مقامى والا داشت. در زير لباسهايش پيراهنى زبر و خشن مى‌پوشيد و در اين كار به پدران بزرگوار خود تأسى مى‌جست.

- در همه امور، بويژه به هنگام مواجه شدن با مصيبت، تسليم حق تعالى بود و همه چيز را از او و به اراده و مشيّت او مى‌دانست.

- سرچشمه جود و بخشش بود و به صورت آشكار و پنهان به نيازمندان كمك مى‌كرد.

- بسيار بردبار و با گذشت بود و بدى افراد را با چشم پوشى و گذشت و در بعضى موارد با احسان و نيكى پاسخ مى‌داد.

- نسبت به عموم مردم بسيار مهربان و دلسوز بود و سعى مى‌كرد در سختيها و به هنگام تنگدستى مردم در كنار آنها و از نظر زندگى و خورد و خوراك همسان با آنان باشد.

پرسش

1- درباره عبادت امام صادق (ع)، مالك بن انس چه اظهار نظرى كرده است؟

2- حقيقت زهد چيست و قرآن چگونه آن را تبيين كرده است؟

3- براى مقام رضا و تسليم امام صادق (ع) يك نمونه ذكر كنيد.

4- يك نمونه از بخششهاى پنهانى امام صادق (ع) را ذكر كنيد.

5- چرا امام صادق (ع)- با آنكه خود دستور داده بود «مصادف» با سرمايه آن حضرت به تجارت بپردازد- سود حاصله از تجارت وى را نپذيرفت؟