زمينت را تصرف كرده برو و او را از سلطان بزرگ؛ پروردگار جهانيان برحذر دار!

فرد گرفتار همين كار را كرد و زمين خود را پس گرفت. [1]

3- رهبرى تشكيلات شيعى‌

از جمله رسالت‌هاى مهم امامان در طول حيات 250 ساله امامت خود، پاسدارى و گسترش فرهنگ تشيّع و پشتيبانى و تجهيز فكرى و فرهنگى و مادى و معنوى تشكيلات شيعى بود.

در دوران امامت امام عسكرى عليه السلام فرهنگ تشيّع به دورترين نقاط كشور پهناور اسلامى راه يافته و شيعيان جمع انبوهى از مسلمانان را تشكيل مى‌دادند. مناطقى مثل كوفه، قم، بغداد، حجاز، نيشابور، مداين، يمن، رى، آذربايجان، گرگان، بصره، مصر و حتى سامرّا پايتخت عباسيان از مراكز مهم شيعه به‌شمار مى‌رفت و تعداد زيادى از انديشمندان و بزرگان شيعه در اين‌شهرها مى‌زيستند و به نشر فرهنگ شيعى مى‌پرداختند. [2]

ارتباط امام عليه السلام با مراكز و پايگاههاى تشيع به دوگونه بود: از طريق وكلا كه از ميان چهره‌هاى برجسته شيعه برگزيده مى‌شدند و امام بر اعمال و چگونگى رفتار ايشان با مردم نظارت دقيق داشت. اين نظارت توسط وكلاى مطلق آن بزرگوار كه نسبت به وكلاى شهرها از مرتبتى والاتر و اختياراتى گسترده‌تر برخوردار بودند، صورت مى‌گرفت.

به‌عنوان نمونه عثمان بن سعيد عمرى وكيل مطلق امام بود و مردم و ديگر وكلاى آن حضرت موظف بودند از وى حرف شنوى داشته باشند. [3]

چهره‌هاى ديگرى همچون ايوب بن نوح، ابراهيم بن عبده نيشابورى و على بن جعفر هُمانىّ در سمت وكالت آن حضرت انجام وظيفه مى‌كردند. [4]

و به شكل مستقيم كه بطور كتبى يا شفاهى به هدايت و ارشاد امّت مى‌پرداخت. [5]

[1] - مناقب، ج 4، ص 432؛ بحارالانوار، ج 50، ص 285

[2] - براى آگاهى بيشتر رجوع كنيد به تاريخ شيعه، نوشته علامه مظفر

[3] - ر. ك. الغيبة، شيخ طوسى، صص 215 - 216

[4] - براى آگاهى از شرح حال آنان رجوع كنيد به الغيبة، شيخ طوسى، صص 212 - 214؛ معجم رجال الحديث، ج 1، ص 254

[5]- به‌عنوان نمونه رجوع كنيد به كافى، ج 1، ص 506؛ بحارالانوار، ج 50، ص 269