تحقيقاً دينى را كه براى آنها برگزيده است مستقر خواهد ساخت. و مسلّماً به آنها پس از يك دوره بيم و ناامنى، امنيت خواهد بخشيد كه ديگرى تنها خداى يگانه را پرستش كنند و ديگرى را شريك خدا قرار ندهند.

قانون‌

«قانون واحد» كه از مكتب انسان ساز اسلام سرچشمه مى‌گيرد، از عناصر وحدت بخش نظام مطلوب جهانى است. قانون در جامعه بشرى از اهميت بسزايى برخوردار است، زيرا قانون، روابط متقابل انسانها را در جامعه جهانى مشخص مى‌سازد. جامعه بشرى همواره از نقصان قانون رنج برده و مى‌برد. عقل كه قادر به ترسيم حدود و تعيين همه جانبه مسائل نبوده، هرگز يك سيستم حقوقى و قانونى كامل ارائه نداده است. قانون شرع كه از جانب آفريدگار جهان به وسيله وحى نازل شده، ويژگى كامل و همه جانبه بودن را داراست و بافطرت انسانها نيز سازگار است. از اين رو، در دوران تحقق نظام امامت و امت، قانون كامل و تمام يعنى سيستم حقوقىِ به اجرا درآمده كه همه در برابر آن، يكسان بوده و براى هر شخصى و مقامى نيز به ميزان ظرفيت و توانايى‌اش، حقوق و وظايفى تعيين گرديده است.

حاكميت‌

حاكميت بالاصالة تنها از آن خداست. اراده جامعه بشرى نيز از آنِ اوست، چرا كه جهان، مجموعه به هم پيوسته‌اى است كه تمامى عناصر و اركانش در يد قدرت الهى است. اراده الهى تعلّق گرفته كه حاكميت خويش را در باب تدبير و اداره جامعه (سياسى) به انسانهايى تفويض كند كه تجلى اراده اويند- هر چند اين تفويض از قدرت و حاكميت او چيزى نمى‌كاهد- و آنها «پيامبران و امامان» مى‌باشند.

حاكميت در نظام جهانى مطلوب به دست رهبرِ برگزيده الهى است كه از جانب او اعمال حاكميت مى‌كند. حاكميت امام به معناى حاكميت قانون، عدالت، حق و معنويت است. جهان تحت حاكميت الهى امام، به جهانى تبديل مى‌گردد كه همگان در جهت تكامل و تعالى، فعاليت مى‌كنند.

ويژگيهاى نظام برتر مطلوب‌

بررسى برخى از خصوصيات و ويژگيهاى نظام جهانى مطلوب، آگاهى ما را نسبت به