گرفت. از اين رو حارِثِ بْنِ اعْوَر، طبق فرمان امام اعلام كرد: همه نيروها به سمت «نُخَيْلَه» بيرون بروند و در آن‌جا خيمه زنند. «مالِكِ بْنِ حَبيب» رييس شهربانى كوفه نيز مأموريّت هماهنگى و اعزام نيرو به قرارگاه را يافت و عُقْبَة بن عَمْرِو انصارى به جانشينى امام در كوفه ماند. امير مؤمنان عليه السلام پس از اين اقدامات به طرف قرارگاه حركت كرد. نيروها نيز همراه آن حضرت حركت كردند. [1] پس از اجتماع سپاهيان، آنان را به هفت تيپ قسمت و براى هر يك فرماندهى به شرح زير تعيين كرد:

سَعْدِ بْنِ مَسْعُود ثَقَفى را بر نيروهاى قَيْس وَ عَبْدُالْقَيْس.

مَعْقِلِ بْنِ قَيْس يُرْبُوعى را بر قبايل: تَميم، ضَبَّه، رِبابْ، قُرَيْش، كِنانَه و اسَد.

خْنَفِ بْنِ سُلَيْم را بر قبايل: ازُد، بَجيلَه، خَثْعَمْ، انصار و خُزاعه.

حُجْرِ بن عَدىّ را به فرماندهى قبايل: كِنْده، حَضْرَمُوت، قُضاعَه و مَهْرَه.

زياد بن نَضْر را بر طوائف: مَذْحِجْ و اشْعَرى.

سعيد بن قيس هَمْدانى را بر مردم هَمْدان و قبيله حِمْيَر.

عَدىّ بن حاتم را بر طايفه طَىّ، گماشت. [2]

ابن عبّاس نيز «ابُوالْاسْوَدِ دُئِلى» را به جانشينى خود در بصره گذاشت و همراه لشكرى متشكّل از پنج تيپ در «نُخَيْلَه» به امير مؤمنان عليه السلام پيوست. [3]

[1] - وقعه صفين، ص 121

[2] - همان، ص 117

[3] - همان