خويش هموار ساخت.

اين فداكارى چندان مهم و ارزنده بود كه خداوند- طبق آنچه از روايات متعدّد استفاده مى‌شود [1]- آيه‌اى در اين مقام فرو فرستاد:

(وَ مِنَ النّاسِ مَنْ يَشْرى نَفْسَهُ ابْتِغاءَ مَرْضاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ رَئُوفٌ بِالْعِبادِ) [2]

برخى از مردم جان خود را در راه رضايت خداوند مى‌فروشند و خدا بر بندگان، مهربان است.

امين رسول خدا صلى الله عليه و آله‌

پيامبر اكرم صلى الله عليه و آله پس از اين كه مأمور شد به مدينه هجرت كند، در بين افراد خانواده و قبيله‌اش كسى را امين‌تر از على عليه السلام پيدا نكرد، از اين رو او را جانشين خود كرد تا امانت‌هاى مردم را- كه در دست آن حضرت بود- به صاحبانش بازگرداند و قرض‌هايش را ادا كند و دختر گرامى‌اش، حضرت فاطمه عليها السلام و برخى ديگر از زنان را به مدينه آورد.

حضرت على عليه السلام پس از هجرت رسول خدا صلى الله عليه و آله- براى انجام دادن سفارش‌هاى آن حضرت- سه روز در مكّه ماند، سپس همراه فاطمه مادر خود و فاطمه دختر رسول خدا صلى الله عليه و آله و فاطمه دختر زبير و برخى ديگر، با پاى پياده به سوى مدينه راه افتاد و در «قُبا» [3] به پيامبر صلى الله عليه و آله ملحق شد.

[1] - براى آگاهى از روايات به تفسير برهان، ج 1، ص 206 و تفسير الميزان، ج 2، ص 99 و بحارالانوار، ج 19، ص 54-56 و 78 و 87 مراجعه شود

[2] - بقره ( 2)، آيه 207

[3] - قُبا در دو فرسخى مدينه و محل سكونت قبيله بَنى عَمْر وبْن عَوْف بود (معجم‌البلدان، ج 4، ص 301)