حضرت در برابر اين خواسته و توسل فرا خوانان به زور، مبارزه زهرا (س) در حمايت از ولايت نيز وارد مرحله جديد خود شد؛ مرحله‌اى كه به نثار جان و شهادت او منتهى گشت.

فاطمه (س) در اين مرحله به عنوان شيداترين پروانه شمع امامت با سوختن و فداسازى خويش به همگان آموخت كه دفاع از ولايت حقى نيست كه تعطيل بردار باشد.

عصمت كبرى در دفاع از ولايت هنگام هجوم به خانه‌اش تا آن‌جا پيش رفت كه پهلويش شكست و در خون نشست، محسنش سقط شد، [1] ميخ در بر سينه‌اش نشست، [2] دست و بازويش بر اثر ضربه تازيانه آسيب ديد و كبود شد [3] و سرانجام بر سر پيمان الهى از هستى خويش گذشت و جان خود را فدا كرد تا ولايت بماند.

2. دادخواهى‌

دادخواهى زهرا (س) از متجاوزان به حق خود و داعيه داران دروغين جانشينى پيامبر (ص) كه در تاريخ از آن به ماجراى «فدك» ياد شده، از ديگر محورهاى مبارزاتى فاطمه (س) به شمار مى‌رود. ماجراى غم‌انگيز فدك بهانه‌اى شد تا دختر پيامبر (ص) در عرصه‌اى ديگر چهره باطل را با نقاب جديدش رسوا كند و بسيارى از ناگفته‌ها را بگويد، و گرنه او در زندگى زاهدانه‌اش با چهار سال در اختيار داشتن فدك ثابت كرد كه هيچ گونه دلبستگى به دنيا و مظاهر آن ندارد.

از اين رو مى‌بينيم در خطبه‌اى كه در پى غصب فدك ايرادمى كند، هيچ نامى از آن‌

[1] . فرائد السمطين، ج 2، ص 34-36؛ بحارالانوار، ج 28، ص 37-40 و ج 43، ص 173

[2] . مؤتمر علماء البغداد فى الامامة و الخلافة، مقاتل بن عطيه، ص 181

[3] . الطبقات الكبرى، ابن سعد، ج 8، ص 27 و بحارالانوار، ج 53، ص 14