خانواده و نيز مسائل عبادى، مسائل اجتماعى و مبارزاتى و سياسى جامعه نيز برايش مطرح و با ارزش بود. او اين رهنمود هشدار دهنده را از پدر بزرگوارش شنيده بود كه:

«مَنْ اصَبَحَ لا يَهتَمُّ بِامُورِ المُسْلِمينَ فَلَيسَ بِمُسْلِمٍ» [1]

هر كس صبح كند در حالى كه اهتمامى به امور مسلمانان نداشته باشد، مسلمان نيست.

بدين روى، فاطمه (س) در زندگى اجتماعى خويش اهتمامى وافر به حل و فصل امور مسلمانان و رفع دردمنديها و نيازمنديها از زندگى آنان داشت. در ادامه بحث به گوشه‌هايى از سيره آن حضرت در ابعاد اجتماعى، سياسى و نظامى اشاره مى‌كنيم.

1. اجتماعى‌

از منابع تاريخى چنين بر مى‌آيد كه حضرت زهرا (س) براى ايفاى مسئوليتهاى اجتماعى با شخصيتهايى ازياران رسول خدا (ص) همچون سلمان، مقداد، ابوذر، بلال، عمار و جابربن عبداللَّه انصارى ارتباط داشت، با آنان جلسه مى‌گرفت، حوزه درسى تشكيل مى‌داد و سخنان آموزنده و اطلاعات و رازهاى غيبى و دعاهاى مخصوص به آنان مى‌آموخت. [2]

وقتى بيمار مى‌شد، آنان به عيادتش مى‌آمدند و در اعياد و روزهاى خجسته و هنگام تولد فرزندانش براى عرض تبريك به حضورش مى‌رسيدند و يا براى‌

[1] . وسائل الشيعه، ج 11، ص 559

[2] . براى نمونه ر. ك: بحارالانوار، ج 43، ص 66-67