2. مقام معنوى‌

مقام معنوى فاطمه (س) در قالب الفاظ و مفاهيم نمى‌گنجد و افراد عادى را توان آن نيست كه در شأن و عظمت او سخن گويند. رتبت و مقام معنوى او را تنها خدا مى‌شناسد و رسول خدا (ص) و همسرش اميرمؤمنان (ع).

در يك جمله مى‌توان گفت، فاطمه (س) مظهر انسان كاملى است كه در قرآن و روايات چهره‌اش به تصوير كشيده شده است. وجودش مَثَل اعلاى نفس بشرى و مظهر صفات و اسماى الهى است. بر پايه روايتى پيامبر (ص) فرمود:

«در مراحل رشد و كمال انسانى مردان بسيارى به مرحله كمال مقدّر خود دست يافته‌اند؛ ولى از زنان جز چهار تن به آن مقام نرسيده‌اند: آسيه، مريم، خديجه و فاطمه.» [1]

اينك جلوه‌هايى از جمال معنوى و ملكوتى دخت گرامى پيامبر اسلام در كلام امام خمينى (ره):

... او حركت معنوى خود را با قدرت الهى، با دست غيبى و با تربيت رسول اللَّه (ص) شروع وتمامى مراحل معنوى را طى كرده است تا به مرتبه‌اى رسيده كه دست همه از او كوتاه گشته است. [2]

زنى كه افتخار خاندان وحى و چون خورشيدى بر تارك اسلام عزيز مى‌درخشد؛ زنى كه فضائل او همطراز فضائل بى نهايت پيغمبر اكرم و خاندان‌

[1] . كَمَلَ‌ مِنَ‌ الرِّجالِ‌ كَثيرٌ وَ لَمْ‌ يَكْمُلْ‌ مِنَ‌ النِّساءِ الاّ ارْبَعٌ‌: آسِيَةُ‌ بِنْتُ‌ مُزاحِمَ‌، مَرْيَمُ‌ بِنْتُ‌ عِمْرانَ‌، خَديجَةُ‌ بِنْتُ‌ خُوَيْلِدَ وَ فاطِمَةُ‌ بِنْتُ‌ مُحَمَّدٍ. (تفسير بيضاوى، ج 4، ص 296)

[2] . از پيام امام به مناسبت روز زن در تاريخ 1358/2/26، صحيفه نور، ج 6، ص 185