وداع با همسرش، به وى گفت: «پسر عمو! در طول عمرم هرگز به تو دروغ نگفتم، خيانت نكردم و هيچ گاه باتو مخالفت ننمودم.»

اميرالمؤمنين (ع) چون اين سخنان را شنيد، در بيان مقام عرفان، نيكوكارى، تقوا و خوف از خداى آن حضرت فرمود:

«مَعاذَ اللَّهِ! انْتِ اعْلَمُ بِاللَّهِ وَ ابَرُّ وَ اتْقى‌ وَ اكْرَمُ وَ اشَدُّ خَوْفاً مِنَ اللَّهِ مِنْ انْ اوَبِّخَكِ بِمُخالَفَتى‌ وَ قَدْ عَزَّ عَلَىَّ مُفارِقَتُكِ وَ فَقْدُكِ، الّا انَّهُ أَمْرٌ لابُدَّ مِنْهُ.» [1]

پناه بر خدا! مرتبه خداشناسى و نيكوكارى و تقوا و خداترسى تو بالاتر از آن است كه تو را بر مخالفت خويش سرزنش كنم. جدايى از تو و فقدانت براى من بسيار مشكل است؛ ولى چاره‌اى جز آن نيست!

اين بخش را با وصيت نامه حضرت زهرا (س)- كه نمايانگر ايمان و باور وى نسبت به يگانگى خدا، رسالت پيامبر (ص) و حقّانيت بهشت و جهنم و قيامت و برانگيختن مردگان از قبر است- پايان مى‌بريم:

«هذا ما اوْصَتْ بِهِ فاطِمَةُ بِنْتُ رَسُولِ اللَّه (ص) اوْصَتْ وَ هِىَ تَشْهَدُ ان لا الهَ الَّا اللَّهُ وَ انَّ مُحمَّدَاً عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ وَ انَّ الجَّنَةَ حَقٌّ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ انَّ السَّاعَةَ آتِيَةٌ لا رَيْبَ فيها وَ انَّ اللَّهَ يَبْعَثُ مَنْ فِى القبُورِ.» [2]

اين وصيت نامه فاطمه، دختر رسول اللَّه (ص) است: او گواهى مى‌دهد كه معبودى جز اللَّه نيست و گواهى مى‌دهد كه محمد، بنده و فرستاده اوست و اينكه بهشت حق است، دوزخ نيز حق است و گواهى مى‌دهد كه قيامت آمدنى است و در آن شكى وجود ندارد و خداوند همه مردگان را بر مى‌انگيزد.

[1] . موسوعة المصطفى و العتره (ع)، فاطمه الزهرا (س)، ص 337