مؤمنان ستم روا داشتند مى‌فرمايد:

از پست‌ترين قبايل عرب قبيله تميم (قبيله ابو بكر) و از حيله‌بازترين قبايل عرب، قبيله عدى (قبيله عمر) بر ابوالحسن ستم روا داشتند. آنان پرچم مسابقه برافراشتند تا بر على پيشى گيرند. چون بر اين كار موفق نشدند، بغض و كينه على را در دل گرفته اما پنهان داشتند. تا آنگاه كه نور دين به خاموشى گراييد و پيامبر صلى الله عليه و آله رحلت كرد، آن بغضها و كينه‌ها را به‌زبان آوردند و بر مركب آرزو سوار گشته، ظلم و ستم روا داشتند. [1]

صديقه كبرى، هنگامى كه جسارت منافقان را ديد كه پس از رسول خدا صلى الله عليه و آله جرأت حمله به خانه على عليه السلام را يافته‌اند، خطاب به آنان فرمود:

شما اى گمراهان و دروغگويان چه مى‌گوييد و چه مى‌خواهيد؟ اى عمر از خدا پروا ندارى؟ اينگونه مى‌خواهى وارد خانه من شوى؟ آيا با حزب شيطان كه دور شما را گرفتند مرا مى‌ترسانى؟ در حالى‌كه حزب شيطان ناتوانند. واى بر تو اين چه جرئت و جسارتى است كه بر خدا و پيامبر او داريد؟ آيا مى‌خواهى دودمان پيامبر را نابود كنى؟

آيا قصد دارى نور خدا را خاموش سازى؟ آگاه باش كه خداوند نور خود را فروزان نگه مى‌دارد و جاودانه مى‌سازد. [2]

حضرت زهرا عليها السلام در ادامه مبارزه، از راز مهمى پرده برداشت و غاصبان حكومت را همان منافقانى دانست كه در زمان پيامبر صلى الله عليه و آله نيز به توطئه‌چينى مى‌پرداختند. از اين رو فرمود:

[1] - نهج‌الحياة، محمد دشتى، ص 285، ح 173

[2] - همان، ص 137-138، ح 64