7- از آنجا كه در تشخيص معارف دين مقام اول را پيامبر خدا صلى الله عليه و آله و مقام دوم را باب مدينه علم پيامبر صلى الله عليه و آله يعنى امير مؤمنان داشتند، اگر پرسشى هم درباره فدك بود، مى‌شد از آنان سؤال كنند. ولى مطالبى كه گفتند بهانه‌اى بيش نبود و اين مطلب نه‌تنها براى مردم آن زمان كه براى حقيقت جويان همه زمانها روشن شد.

8- از آنجا كه غاصبان ارتباط خود را با قرآن و روايات قطع كرده بودند بناچار جاى خالى آن را با اجماع و خواسته مردم پر مى‌كردند. هرگاه احتياج به بدعت يا حق‌كشى داشتند با مطرح كردن اتفاق مردم آن را انجام مى‌دادند.

ابو بكر نيز از اين روش استفاده كرد و گفت: آنچه درباره فدك انجام داده‌ام با توافق و اتفاق مسلمانان بوده و در واقع خواسته آنان را اجرا كرده‌ام.

حضرت زهرا عليها السلام اعلام كرد كه خداوند نمايندگان خود را فرستاد تا مردم از پيش خود كارى نكنند و جايى كه خدا به كارى راضى نيست اگر همه مردم هم راضى باشند ارزشى ندارد، و جايى كه خداوند به كارى راضى باشد، مخالفت همه مردم عالم ارزشى نخواهد داشت.

آنچه گذشت مواردى بود كه حضرت زهرا عليها السلام درباره مبانى اعتقادى غاصبان و مردم مطرح كرد و از آنان اقرار گرفت كه به مخالفت صريح با گذشته عقيدتى خود پرداخته‌اند و به عبارتى مصداق اين روايت شريف شدند كه:

ارتد الناس الا ثلاثه نفر، سلمان و ابوذرُّ والمقداد [1]

مردم (بعد از رسول خدا) مرتد شدند مگر سه نفر سلمان، ابوذر و مقداد.

[1] - الاختصاص، شيخ مفيد، ص 10