برخورد پيامبر (ص) با يهود در آغاز ورود به مدينه‌

پس از آنكه رسول خدا (ص) به مدينه هجرت كرد، با يهوديان بناى مدارا و دوستى گذاشت. در پيمانى كه با آنان بست، حقوقى را براى آنان در نظر گرفت كه تا زمانى كه بر آن پيمان وفادار بودند از آن بهره‌مند مى‌شدند. آن حضرت از مسلمانان خواست كه به پيمان با يهود وفادار باشند و از تجاوز به يهود ساكن مدينه خوددارى ورزند. براساس همين پيمان در صورتى كه يهوديان مورد تهاجم واقع مى‌شدند، مسلمانان وظيفه داشتند از آنان دفاع كنند. «1»

از اينجا معلوم مى‌شود كه رابطه ميان اسلام و يهود در آغاز هجرت، نيك و براساس احترام متقابل استوار بود، بويژه آنكه يهوديان تشابه زيادى ميان احكام دينى يهود واسلام مى‌ديدند، مثل نماز خواندن و روزه گرفتن همچنين در اين دوره مسلمانان به سوى قبله يهود يعنى بيت المقدس نماز مى‌گزاردند. اين امور زمينه مساعدى براى بحث و مناظره منطقى بود، ولى يهود آن را تبديل به منازعه و درگيرى كردند. آنان به جاى پذيرفتن رسالت پيامبر اكرم (ص) يا دست كم حفظ بى‌طرفى، دست به توطئه‌گرى زدند و با دشمنان اسلام، همدست و همداستان شدند.

يهوديان خود را تافته‌اى جدا بافته مى‌پنداشتند و از رسول خدا (ص) مى‌خواستند، دلايلى ويژه بياورد، اما اين درخواستها مانند خواسته‌هاى مردم مكّه نامعقول بود و از سوى پيامبر (ص) پذيرفته نمى‌شد.

قرآن كريم يكى از خواسته‌هاى نامعقول آنان را چنين ياد آور شده است:

(الَّذينَ قالُوا انَّ اللَّهَ عَهِدَ الَيْنا الَّا نُؤْمِنَ لِرَسُولٍ حَتَّى يَأْتِيَنا بِقُرْبانٍ تَأْ كُلُهُ النَّارُ) «2»

آنان كه گفتند: خداوند با ما پيمان بسته است كه به هيچ پيامبرى ايمان نياوريم تا آنكه براى ما قربانى‌اى بياورد كه آتش آن را بخورد.

----------------

(1) - براى مطالعۀ متن پيمان اسلام و يهود ر. ك. سيرۀ ابن هشام، ج 2، ص 147-150

(2) - آل عمران، آِیه 183