خلاصه‌

عبداللَّه بن هاشم مرقال، عبداللَّه بن جعفر و ابوايوب انصارى سه تن از سرداران سپاه امام على (ع) بودند.

عبداللَّه بن هاشم پس از شهادت پدرش در صفين پرچمدار سپاه آن حضرت شد، در دوران معاويه از ياران امام حسن (ع) و از جمله افرادى بود كه معاويه به او امان نداد.

عبداللَّه بن جعفر در عصر رسالت مورد علاقه شديد پيامبر (ص) بود، با انحرافات عثمان و كارگزارانش بشدّت مقابله كرد، از اولين بيعت كنندگان با امام على (ع) و در بسيارى از مواقع مشاور آن حضرت بود، در صفين به همراه امام حسن و امام حسين عليهما السّلام و مسلم بن عقيل فرمانده جناح راست و گواه حكميت بود، قبل از صلح امام با معاويه، آن حضرت در اين باره با وى مشورت كرد. دو فرزند عبداللَّه در كربلا در ركاب سالار شهيدان به شهادت رسيدند.

ابوايوب انصارى صحابى بزرگوار پيامبر (ص) و يار امام على (ع) راوى حديث و ميزبان رسول اكرم (ص) در روزهاى اوّل اقامت ايشان در مدينه بود. او يكى از پنج نفر جمع كننده قرآن و سركوبگر منافقان در چند مرتبه به دستور رسول اكرم (ص) بود، در سه جنگ همراه اميرمؤمنان حضور داشت، در جمل فرمانده انصار و در نهروان فرمانده سواره نظام بود، با شهادت امام على (ع) در زمره ياران و سپاه امام حسن (ع) براى جنگ با معاويه درآمد و در جنگهاى اسلامى دوره اموى نيز حضورى فعال داشت.

پرسش‌

1. عبداللَّه بن هاشم در تشجيع نيروها به جنگ چه سخنى گفت؟

2. دستور معاويه را درباره شيوه دستگيرى عبداللَّه بن هاشم بنويسيد.

3. عبداللَّه بن جعفر براى انصراف امام حسين (ع) از حركت به كربلا چه كرد؟

4. ابوايوب طعنه منحرفان درباره شتاب او براى صفين را چگونه پاسخ داد؟

5. ابوايوب درباره محل دفنش چه وصيتى كرد؟