(لَقَدْ ارْسَلْنا رُسُلَنا بِالْبَيِّناتِ وَانْزَلْنا مَعَهُمُ الْكِتابَ وَالْميزانَ ...) [1]

بيقين پيامبران خود را با دلايل روشن فرستاديم و كتاب و ميزان همراهشان فرو فرستاديم ....

بحث مبانى اسلام از موضوع اين گفتار بيرون است. دوّمين عامل گسترش مكتب- كه در سالهاى اوليه ظهور اسلام در وجود مبارك رسول گرامى اسلام تجلى يافت- مضمون اين نوشته است.

برگزيدگان خدا

پيامبران، برگزيدگان خدايند. اين حقيقت را قرآن كريم درچند مورد بيان كرده است:

(انَّ اللَّهَ اصْطَفى ادَمَ وَ نُوحاً وَالَ ابْراهيمَ وَ الَ عِمْرانَ عَلَى الْعالَمينَ) [2]

بى گمان خدا آدم و نوح و خاندان ابراهيم و خاندان عمران را بر جهانيان برگزيد.

پيامبران نيز به مقتضاى اين گزينش خداوند عمل كردند و در راستاى ابلاغ رسالت الهى، كوشش فراوان كرده، رنج بى شمار بردند.

رسول گرامى اسلام آخرين پيامبرى بود كه خدا او را برگزيد و به رسالت فرستاد، آن حضرت براى به ثمر رساندن نهال اسلام و سايه گستردن بر سرزمين عارى از معنويت شبه جزيرة العرب و برافراشتن پرچم توحيد بر جهان متفرق و مشرك، سختى فراوان كشيد وتا نوزاد اسلام، جوانى برومند شد، برگاهواره آن شبها تا صبح به عبادت خداوند مشغول بود و هرگز آسوده نخوابيد و آرام نگرفت. رسول خدا (ص) از دو جنبه در گسترش اسلام نقش داشت. يكى جنبه شخصيت ممتاز فردى و اخلاقى آن بزرگوار است و ديگر موقعيت ويژه اجتماعى ايشان است.

[1] حديد، آيه 25.

[2] آل عمران ، آيه 32.