آن كس كه نسبت (تعليم دادن) به وى مى‌دهند غير عربى است، حال آنكه اين (قرآن) زبان عربى نمايان است.

شكى نيست كه اگر رسول خدا (ص) خواندن و نوشتن مى‌دانست، دستاويزى براى دشمنان آن حضرت مى‌شد كه گفتارش را نپذيرند و در الهى بودن آن ترديد كنند.

قرآن كريم در اين باره فرموده است:

(وَما كُنْتَ تَتْلُوا مِنْ قَبْلِهِ مِنْ كِتابٍ وَلا تَخُطُّهُ بِيَمينِكَ اذًا لَّارْتابَ الْمُبْطِلُونَ) [1]

توپيش از اين كتابى نمى‌خواندى و با دست خود چيزى نمى نوشتى كه درآن صورت، باطل انديشان ترديد مى‌كردند.

درجاى ديگر از قول پيامبر (ص) مى‌فرمايد:

(فَقَدْ لَبِثْتُ فيكُمْ عُمُراً مِنْ قَبْلِهِ افَلا تَعْقِلُونَ) [2]

(اى قوم) پيش از اين (بعثت) عمرى را در ميان شما گذرانيدم، آيا نمى‌انديشيد.

يعنى اگر بنا بود من اين دين را از سوى خود پديد آورده باشم بايد سابقه‌اى از عمرم كه در پيش شما گذشته است مى‌ديديد كه اظهار سخنى در مورد رسالت و دين جديد كرده باشم.

[1] عنكبوت ، آيه 48.

[2] يونس ، آيه 16.