(وَالَّذيِنَ ااجْتَنَبوُا الطَّاغوُتَ انْ يَعْبُدُوها وَ انابوُا الَى اللَّهِ لَهُمُ الْبُشْرى‌ فَبَشِّرْ عِبادِ الَّذينَ يَسْتَمِعوُنَ الْقَولَ فَيَتَّبِعوُنَ احْسَنَهُ اولئِكَ الَّذينَ هَديهُمُ اللَّه وَ اوُلئِكَ‌هُمْ اوُلوُالالْبابِ) [1]

مژده باد كسانى را كه از اطاعت طاغوت سر پيچيدند و به سوى خدا باز گشتند، پس بندگان مرا بشارت دِه كه سخن را مى‌شنوند و بهترين آن را براى پيروى بر مى‌گزينند. اينان مشمول هدايت خدايند و همانها صاحبان خردند.

آرى، اسلام با برچيدن اساس بت‌پرستى از عربستان به دوره جاهليت پايان داد و با ترغيب مسلمانان به تفكر و پيروى از عقل به جاى تقليد كوركورانه، انوار معرفت و آگاهى را بر عقل و دل مردم تابانيد. عربها در سايه اسلام نه تنها از جاهليت در آمدند، بلكه خود منادى توحيد، دانش و اخلاق نيكو در سراسر جهان آن روز شدند و هر كجا قدم نهادند برادرى و مساوات را با خود به ارمغان بردند.

[1] زمر، آيات 17ـ18.