خلاصه درس‌

عرب جاهلى درزندگى خود به ارزشها و سنتهايى معتقد بود كه با زندگى قبيله‌اى و صحرانشينى‌اش منطبق بود. برخى از اين سنّتها عبارت است از:

1- افتخار به نسب و قبيله كه در قالب شعر و غير شعر در ميدانهاى مفاخره عليه يكديگر صورت مى‌گرفت. افتخاراتى كه عرب جاهلى براى خود قائل بود فراوان بود از قبيل برترى نسب، كثرت غارت، زيادى اولاد ذكور، فزونى نفرات قبيله و جنگجويان و شمشير زنان.

قرآن كريم اين سنّت ناپسند عرب جاهلى را ياد آورد شده و آن را مورد نكوهش قرار داده است.

2- تعصّب و حميّت قبيله‌اى، هر يك از افراد قبيله خود را موظف مى‌ديد كه از آن دفاع كند چه به حق و چه به ناحق و اين همان عصبيّت قبيله‌اى است كه اسلام آن را مردود دانسته است.

3- بيعت. افراد قبيله با رئيس قبيله بيعت كرده با وى پيمان وفادارى مى‌بستند و كوركورانه بر فرمانش گردن مى‌نهادند. اصل بيعت، مورد پذيرش و تأييد رسول خدا قرار گرفت.

4- ميهمان نوازى. عرب جاهلى خود تحّمل سختى و مشكل مى‌كرد ولى ميهمانش را گرامى مى‌داشت.

5- حمايت از پناهنده. حمايت از پناهنده از ديگر سنتهاى رايج درميان عرب جاهلى بود؛ بگونه‌اى كه پناهندگان درميان حاميان خود احساس امنيّت كامل مى‌كردند. اسلام اين سنّت را محترم شمرد.

سنّتهاى فراوان ديگرى درميان عرب جاهلى رايج بود.