نكته ديگر اينكه در حفظ حجاب، هم جنس زن سود برده و هم بر پارسايى جنس مرد مى‌افزايد. توضيح آنكه، زنان بر اساس غريزه خود، سعى در جلوه نمايى و محبوب بودن دارند، اما مردان بر اساس غريزه خود، سعى در چشم چرانى و كاميابى. حال اگر زنان هر چه بيشتر محجوب و عفيف باشند، كاميابى‌هاى بى حد و حصر و نامشروع مردان، مانند لذتهاى بصرى، سمعى، لمسى، كلامى و غيره، سلب شده، محدود به خانه مى‌گردد. در اين صورت، زنان نيز از اذيت و آزار مردان بيگانه در امان مانده، حرمت شان حفظ خواهد شد. قرآن كريم، به اين واقعيت تصريح مى‌كند.[1]

قرآن بين كمال و حجاب و انديشه و عفاف، ارتباط قائل است. عظمت زن در اين است كه نبيند مردان نامحرم را و مردان نيز آنان را نبينند. قرآن كريم وقتى درباره حجاب سخن مى‌گويد، مى‌فرمايد حجاب عبارت است از احترام گذاردن و حرمت قائل شدن براى زن كه نامحرمان او را از ديد حيوانى ننگرند. حال اگر كسى از تشخيص اصول ارزشى عاجز باشد، ممكن است حجاب را يك بند بداند و حال اين كه قرآن كريم وقتى مسأله لزوم حجاب را بازگو مى‌كند، علت و فلسفه ضرورت حجاب را چنين بيان مى‌فرمايد:

(ذَلِكَ أَدنى أَن يُعرَفنَ فَلَا يُؤذَينَ). (احزاب: 59)

براى اينكه شناخته شوند و مورد اذيت واقع نگردند.

چرا كه آنان تجسم حرمت و عفاف جامعه هستند و حرمت دارند.[2]

آرى حفظ حجاب، داراى اثرات سودمند بسيارى از جنبه‌هاى روانى، خانوادگى، اجتماعى و حتى اقتصادى است. در مقابل آنچه با بى‌حجابى‌

[1]. نور (24)، آِیه 60 و احزاب (33)، آِیه 59.

[2]. زن در آِینه جلال و جمال، ص 438.