چادر است كه كمترين خودنمايى و تحريك را دارد. از همين رو، بسيارى از عالمان دينى، چادر را برترين حجاب در اسلام دانسته‌اند.[1]

استفاده از اين حجاب برتر، نه تنها تمام بدن و زينت آلات زن را پوشيده مى‌دارد، بلكه پوشاننده حجم و برآمدگى اعضاى بدن او نيز هست. البته بايد تذكر داد كه گاه بعضى زنان، چادر و لباسهاى زير آن را به گونه‌اى مى‌پوشند كه هدف از به سر كردن چادر محقق نمى‌شود. آيةاللَّه مطهرى در همين رابطه نوشته است:

در عصر ما بعضى بانوان چادرى را مى‌بينيم كه چادر داشتن آنها صرفاً جنبه تشريفاتى دارد. با چادر هيچ جاى بدن خود را نمى‌پوشانند، آن را رها مى‌كنند. وضع چادر سركردنشان نشان مى‌دهد كه اهل پرهيز از معاشرت با مردان بيگانه نيستند و از اينكه مورد بهره‌بردارى چشمها قرار بگيرند، ابا و امتناعى ندارند. (اما) نوع ديگر، برعكس بوده و هست؛ زن چنان با مراقبت جامه‌هاى خود را به خود مى‌گيرد و آن را رها نمى‌كند كه نشان مى‌دهد اهل عفاف و حفاظ است. خود به خود «دور باشى» ايجاد مى‌كند و ناپاكدلان را مأيوس مى‌سازد.[2]

از جمله لباسهاى تأكيد شده براى زنان، پوشيدن شلوار است. روزى پيامبر 6 با اصحاب در بقيع نشسته بود. زنى سوار بر مركب از آنجا عبور مى‌كرد كه ناگهان به زمين افتاد. پيامبر خدا 6 به دليل آنكه شايد در اثر اين حادثه، لباس زن به كنار رود و پايش نمايان شود؛ روى خود را برگردانند. اما آنگاه كه اصحاب به ايشان گفتند، زن شلوار پوشيده و پايش نمايان نشد؛ فرمود:

[1]. مسائل جدِید، ج 1، ص 37 و 38.

[2]. مجموعه آثار، ج 19، ص 503.