درس دوم نماز

نماز وسيله ارتباط و اتصّال انسان با آفريدگار هستى است. معبودى كه سرمنشأ تمامى پاكى‌ها و فضيلت‌ها است وتنها با ارتباط هميشگى با او مى‌توان در مسير رشد و هدايت قرار گرفت و به سعادت جاودانه دست يافت.

نماز يكى از مؤثرترين عوامل در جهت رشد و تكامل انسان و مايه تقرّب به درگاه الهى است، چرا كه در سايه نماز مى‌توان ياد خدا، آرامش قلب، دورى از فحشا و منكر، آمرزش گناهان و قبولى اعمال را به دست آورد.

يكى از ياران امام صادق 7 از آن حضرت درباره برترين چيزى كه باعث تقرب بندگان به پيشگاه پروردگار مى‌شود و نيز از محبوب‌ترين كار در نزد پروردگار سؤال كرد؛ حضرت در پاسخ فرمود:

«ما اعْلَمُ شَيْئاً بَعْدَ الْمَعْرِفَةِ افْضَلَ مِنْ هذِهِ الصَّلاةِ» (1)

پس از شناسايى خداوند، چيزى را برتر از همين نماز سراغ ندارم.

امام خمينى- قدس سرّه- مى‌فرمايد:

به نماز و مساجد اهميّت دهيد كه پرونده‌هاى دادگسترى مال بى‌نمازهاست ... نماز پشتوانه ملّت است ... نماز يك كارخانه انسان سازى است. نماز خوب، فحشاو منكر را از يك امّتى بيرون مى‌كند، اينهايى كه در اين مراكز فساد كشيده‌شده‌اند بى‌نمازها هستند ... ما با ذكر خدا، با اسم‌

-----------------------

(1) - بحارالانوار، ج 79، ص 226