1- ادرار و مدفوع انسان و حيوانات حرام گوشتى كه خون جهنده دارند؛

2- منى، خون و مردار انسان و حيوانات داراى خون جهنده (گر چه حلال گوشت باشند)؛

3- سگ و خوك كه در خشكى زندگى مى‌كنند؛

4- هر چيز مست كننده روان، مانند شراب؛

5- عرق شتر نجاستخوار.

6- كافر (كه پليدى معنوى او موجب نجاست ظاهرى اش نيز مى‌شود)؛

ب- پاك كننده‌ها (مطهّرات)

به چيزهايى كه آلودگى‌ها را پاك مى‌كند، «مطهّرات» مى‌گويند. يكى از مهم‌ترين اين مطهرّات «آب» است و در صورتى پاك كننده است كه:

1- مطلق باشد

2- پاك باشد

3- در اثر شستن چيز نجس، مضاف نشود و بو، رنگ يا مزه نجاست هم نگيرد.

4- بعد از آب كشيدن، عين نجاست در آن نباشد. (م 149)

آب به دو قسم كلّى «مضاف» و «مطلق» تقسيم مى‌شود؛ «آب مضاف» آبى است كه آن را از چيزى بگيرند، مانند: آب هندوانه و گلاب؛ يا با چيزى مخلوط باشد. مثل آبى كه بقدرى با گل و مانند آن مخلوط شود كه ديگر به آن «آب» نگويند. اين آب، چيز نجس را پاك نمى‌كند، وضوو